Lekkere blues sneintemiddei-jûn yn kafé Bergsma yn Easterein. Moai dat bluesCrew Tsjeard dochs noch in foto makke fan the Blues Kings. Dy't der wiene en dat wiene der te min koene it tige wurdearje en dy't der net wiene hawwe it mist. De lêste snein yn april noch ien kâns om sjen te litten dat blues yn Easterein bliuwe moat mei BJ Hegen.
It is net goed om fol mei emoasjes stikjes te skriuwen. It kin mear kwea dan as goed. Dêrom dit stikje skreaun wylst de emoasjes mei dwers troch de kiel spatte. Ik bin lilk, lulk en poer. Op dy freeslike lju fan Ljouwerter Sweltsjes 11 (LS11). Dy freeslike lju dy't krekt dogge of sitte se op fuotbal. Dy't balje at it harren útkomt. Dy't in tsjinstanner nedich ha mar der leaver sûnder dogge. Dy't it ûnfatsoen ha om sneontemoarn om 10.15 ôf te beljen wylst de tsjinstanner om 10.50 út Easterein wei ôfreizget. Dy lju dy't totaal gjin noarmbesef ha. Dy lju dy't ek op 17 oktober 2009 ôfbellen foar de wedstriid yn Easterein. En nei de 5 ôflaste wedstriden yn it neijier fan wege te min spilers, en nei de 8 ôflaste wedstriden yn de lange winterperioade en nei de ferline wike ôflaste wedstryd tsjin OuweSyl kin ik fêststelle dat dizze ôflasting mear is as in lieder ferdrage kin. Totaal is it no 16 kear net trochgien. Asjeblyft tsjinstanners, sis dan gewoan tsjin de fuotbalbûn: wei wolle net fuotbalje tsjin SDS 5. Dan witte wij wer wij oan ta binne. Dit is swier kloaten en swier kut. En ik kin der fuort wol bij sizze dat alle ynhelwedstriden dy't troch de wike pland wurde, net oan mij bestege binne. Ik sit (miskien is siet wol better) sneons op fuotbal.
Sneon is it de dei fan de sliep. Dat stie yn de krante. Wat ik mij der bij foarstelle moat, wit ik net. Ik wol it ek net witte. Je kinne der fan alles bij betinke. Mar dat se de dei fan de sliep no krekt planne yn it wykein dat de klok in oere foarút moat, liket mij net in útslept plan. Snein is it de dei fan de lisfyts. Dat is tafallich. At ik mij sneon fersliep om mei te dwaan oan de dei fan de sliep kin ik snein de skea ynhelje. Want as lisfytser bin ik wol wend dat myn wize fan fytsen yn ferbân brocht wurdt mei de sliep. "Net yn sliep falle" ropt men mij regelmjittich ta. Of "krijst net lêst fan de nekke, sit dat wol goed, kinst wol wat sjen, is it net gefaarlik, sjogge se dij wol, is dat handich sa ding". Myn antwurden: nee, nee, ja, ja,nee, ja, ja. En nije wike is der al wer in dei fan iets. Woansdei is it de dei fan fytsneidynwurkta. Ek dat is in makkie. Ik ha wurk, ik ha in lisfyts, se ferwachtsje mij woansdei en it is droech of it reint of it waait. Mar fytse sil ik krekt as dy oare 40 * 4 dagen dat ik nei Snits fyts.
Sûnt juster is it dien mei Sibe de Seefûgel. Oan alles komt in ein. Mei de bek, de earen en de eagen fan in fûgel like it mij in útdaging om it fuotbal te relativearen mar ek om wat gek oan te stekken. Fan fûgels wit ik net folle en dat is wol sa maklik. Ik bin raar genôch wol wat begûn te hâlden fan Skrok. It liket soms wol of leaude ik der sels yn dat der echt in Sibe wie. Want nei 12 jier Sibe yn de buert fan Wommels en Easterein, sizze der in soad Sibe tsjin in seefûgel. En no op 18 maart 2010 is der in ein kommen oan it libben fan Sibe. Omkommen bij in fûgeloerloach. Yn 2000 wie der al foar warskôge dat it sa fier komme soe en no is it dan safier. Mankelyk wurd ik der net fan. Sibe hat in grytte ynspiraasjebron west om te skriuwen. Dat skriuwen dat giet troch, mar dêr haw ik gjin seefûgel mear foar nedich. Ik doar it no sels wol te sizzen. It begruttet mij suver wat foar Sibe dat ik misbrûk makke haw fan him om myn miening te jaan. Oan de oare kant wa hie oars ea heard fan Sibe? Sibe de Seefûgel is dea en dat fyn ik net slim. Of dochs wol in bytsje. Snik..snik...snik....
Ron Jans, trainer fan Groningen, rôp yn al syn emoasje nei ôfrin fan in wedstriid wêryn in oantal fan syn spilers tsjin reade kaarten oanrûn, dat hij mooglik de intelligentste trainer fan de Earedyfysje wie, mar seker it domste âlvetal hie. Gelyk sprongen de fuotbalanalitisi boppe op dy útspraak en fûnen it fan Jans net sa'n intelligente útspraak. Se fûnen it dom. Tiisdei 23 maart komt Ron Jans nei Easterein om foar de sponsers en klupfan50 leden in lêzing te hâlden. It hoop dat trainer Dick Schuurman, lieders René en Marco der ek binne. En ik rekkenje der dan op dat sij dan freegje: "Beste Ron Jans, hoe geane je om mei it domste alvetal fan de twadde klasse I?" Ik haw der net bij west yn Nijlân mar ik haw allinne mar heard dat in soad SDS supporters harren djip skamje en mei hiele kromme en kâlde teannen nei hûs gien binne. It domste âlvetal of it âlvetal mei de domste spilers?
Us katten binne hiel noflik. Se lizze wat, se spinne wat, se ite wat, en se sliepe foaral wat. Mar op bepaalde mominten dan komme se efkes bij je lâns. Geane op myn búk lizzen at ik lis te lêzen, skowe hoeden lâns myn skynbonke of wie it in knuffelfoet en se jouwe kopkes. Se freegje oandacht. Mei hûnen sil dat ek wol sa wêze, mar foar mij binne hûnen it symboal dat der ek wol misgien is yn de skepping. En sa sille alle bisten wol in trukje ha om oandacht te freegjen. Oandacht dat freegje bern ek. It is ek goed om bern oandacht te jaan, want oars komme se net goed te plak. Peter R.de Vries en ek Freek de Jonge raze om oandacht. It leafst sitte se om é dei bij de Wrâld draait troch of bij Pauw en Witteman. At se mar net op de selde dei oan de selde tafel sitte. Bij politike partijen draait it om macht mar miskien noch wol mear om oandacht. Agnes Kant (SP) begjint mei de oandachtlûkerij: sij sjocht it ynienen net mear sitten. Kroonprins Eurlings fan it CDA lûkt woansdei alle oandacht mei bylden fan syn moaie Hongaarske en syn moraalferhaal: húske, beamke, berntsje. In dei letter lit D66 fan sich heare: Hans van Mierlo dea. Hiel ferfelend fansels mar de oandacht op dit momint foar de partij mei in heech demokratysk gehalte komt goed út. Dan kin de PvdA net efter bliuwe. Bos wol syn trije bern ek ris langer sjen as 5 minuten yn de wike en set de PvdA yn de oandacht. Mar it toppunt is dan wol Cohen. Hij sjocht syn kâns en stoppet gelyk mei it boargemasterke boartsjen yn Amsterdam. Kin dat samar. Ja dus.
Ik haw leau ik al ris earder oer ús geachte steatelid Rendert Algra (CDA) skreaun. Ik haw wat in leafde haat ferhâlding mei dy man, tink ik. Om je wat breed te orientearen folch ik in oantal minsken op de twitter. Dat moat net allegear fan it selde wêze. Dat hoecht ek net myn favoryt te wêzen. Sa is it mei Algra ek. Hij is myn favoryt net. Him foardwaan as Fries mar at it kin Fryslân ferkwânselje wêr't er sels bij sit. Ik begryp net wat foar sin it dan hat dat je regionale politisi yn den Haag sitten ha. Ik begryp wol dat dizze Algra graach sitten bliuwe wol yn de Keamer. Hoewol, yn de keamer sitte betsjut neffens mij dat je de measte tiid der net ynsitte. Noch mar krekt te plak en in luzebaan. Wat wurkbesites ôflizze, wat stikken lêze (trochblêderje), wat knikke mei van Geel en foaral twitterje. Krekt as hjoed: myn twitterbak sit fol mei wol 50 berjochten yn in pear oeren tiid. Streekrjocht út de Keamer tink ik. Ik haw gjin idee wêr't it oer giet. It ienige positive is dat de man yn it Frysk twittert. Mar at dat op lange termyn genôch is om folger te bliuwen betwifelje ik.
Ik bin sa bliid dat de winter foarbij is. Hoewol neffens PP krije wij wer snie. Ik haw al in mail stjoerd nei de besitter fan de webside www.hetregentbijnanooit.nl om de namme oan te fulle mei www.maarhetsneeuwtweliederedag.nl Myn blidens giet de lêste dagen wol wat oer yn trystens. Dy freeslike debatten yn de oanrin nei de gemeenteferkiezings. It giet net oer gemeenten, it giet oer harren gelyk hawwe en krije wolle. Wat bin ik bliid dat wij net mear streekrjocht sjochjild betelje want it is dizze wike en wierskynlik de kommende moannen weismiten jild. Moarn stimme, gewoan op in partij dy't mar ien doel hat: Fryslân is moai, hâlde sa.
Prins Claus dêr hie ik wol wat mei. Werom wit ik net krekt. Of soe it wêze om syn ferneamde "Declaration of the Tie". Want wie hij it net dy't de strik yn de ban die en de strik fergeleek mei in slang. Slangen haw ik neat mei. Strikken dêr haw ik dus ek hielendal neat mei. Sûnder te prebearjen wit ik it wol hast seker. Se steane mij net. Of miskien noch better sein, se komme bij mij net ta harren rjocht. Dat seach ek striptekener DirkJan, dy't it AD alle dagen ferrykt mei humor.
Tryater prebeare freedtejûn it stik Diplodocus Deks út. Yn de sporthal yn Makkum. Ik mocht dêr bij wêze. Dus mei ik der ek wat fan fine. In akelich lege en foaral kâlde sporthal. In dreech stik. Want it wurdt omgekeard spile. It duorret mij hast te lang, foardat ik it leuk begjin te finen. Fansels der wurdt geweldich spile, der is in soad beweging en aksje mar ik (en ek oaren) hawwe muoite om it allegear te ferstean. It binne allegear ropperige en lilke minsken dy't wurden ynslikke en dy't te hurd wolle. En ik moat alle silen bij sette om it goed te hearen en dan ek noch om it omgekearde ferhaal op te pikken. It frysk is wer moai, de teksten binne (foar sa fier te ferstean) best genôch mar de humor dy't der yn sit komt net bij it publyk telâne. De taspraak oan de ein is wol hiel lang. Lauwe reaksjes nei ôfrin. Miskien moatte je dit stik wol twa kear sjen om nei ôfrin te sizzen, wat in geweldige jûn. Goeie rie fan mij: gean der wol hinne om it sels te belibjen.
Hjoed alhiel ferrast. In ansichtkaart mei de post. Mei de regiopost ek noch wol. In kaart fan myn heit. Alhiel út Indie. 1947 sa te sjen. Ik tink fan in nij rekord. Ja fan kaarten dy't it langst ûnderweis binne. Ik wit no wat dy kaarteûntfangers fiele. Geweldich om in kaart te krijen fan je heit dy't yn 1998 ferstoarn is. Dy 't nea wat loslitten hat oer syn tiid yn Indié. En dy heit stjoerde yn 1947 in kaart út Indie, dy't no oankomt. Rjochte oan Aant yn Wommels. Ik wie der doe noch net iens, mar wat makket it út. Alles is mooglik bij kaarten út it ferline. Der stiet ek noch tekst op.
"Beste soan, Hoe giet it yn Spannum? Wurdt der noch wat keatst of allinne mar kuorkeballe of knikkere? Wij keatse hjir net folle. Want "wa hjir de bal ferwachtet kin in kûgel werom krije." Ik bin hjir frijwillich hinne gien en wol graach werom. It hat totaal gjin doel. Wij moatte ús net bemuoie mei ynterne saken yn it bûtenlân. Ynmenging hat gjin sin. Striid om neat. At wij hjir wei binne mei flink wat minder soldaten dan is der neat feroare. Hoop dat wij se dat yn Nederlân aansens dúdlik meitsje kinne, sadat it regear him ôfsidich hâlde sil fan konklikten yn de wrâld, wêr't it ek is: Libanon, Irak, Bosnie of Afganistan. Ik neam samar wat lannen. Ik hoop dat wij hjir foar de simmer weibinne. It is hjir smoarhyt. En at it mij slagget, dan nim ik dat aapke mei, dan haw ik der twa thús. Groetnis dyn heit Jan"
De haadredakteur fan de LC giet de profinsje yn. Hij wol no wolris witte wat de lêzers fine fan syn krante. Mar leafst 10 minsken kamen op de earste bijienkomst ôf. Dêr komme de minsken de doar dus net foarút. Dat is spitich want it wurdt wol tiid dat de LC feroaret. Op dit stuit in krante wêrbij je flinke muoite dwaan moatte om der langer as in kertier yn te lêzen. Alteast sa giet it mij en sa hear ik it ek fan oaren. It is allegear krekt net. Krekt net (mei in inkele útsûndering) in leuke kollum, krekt net dat ferhaal wat nijsgjirrich is, krekt net in goed eftergrûnferhaal sûnder sensaasjedrift, krekt net mear as ien leuke strip. Tsja wat bliuwt der dan oer? In hiele soad dingen dy't ek al wit fia de radio. Gewoane nijsberjochten dy't de hiele dei lânsfleane op radio of ynternet. Mei it AD sil ik it krekt efkes langer úthâlde: Alle dagen 4 leuke strips, alle dagen goeie kolumnisten, mear eftergrûn ferhalen, goed sportnijs en..... in moarnkrante. Oh ja, wat echt in grut ferskil is binne de deade-adfertinsjes. De ljouwerter krante wit op "goeie" dagen minstens twa bledsiden fol te krijen wylst yn it AD alle dagen 1 of heechstens twa adfertinsjes steane. Dat jou mij in better gefoel. Al dy adfertinsjes hoege fan mij net.
Moandeitemiddei om in oere as ien stapten wij yn de auto. It wie griis en it wie wiet. Om goed fjouwer oere kamen wij wer thús. It wie noch altiten wiet en griis. Wij wurde net bliid fan sok waar en seagen dus wakker brimstich. "Wer bin jim juster op begraffenis west", frege de iene buorfrou de oare deis. "Op begraffenis?" "Ja, de oare buorlju seagen jim gean, Aant net oan it wurk, it wie begraffenistiid en jim wiene sa kreas yn de klean. Dus mei oare wurden: sij tochten dat jim op begraffenis wiene!" "No buorfrou, it is skoalfakânsje, wij wiene dus frij, it waar liet ús tryst sjen, it wie gjin waar foar koarte broeken, en de broek wie krekt wosken en wij wiene gau útsjoen yn 6 kassen mei orchideeen (frysk wurd sykje ik letter op). "Wie it leuk yn de Orchideenhoeve?", frege buorfrou belangstellend. "Nee, wij rekken yn in begraffenisstimming dêr."
Mei hert en siel sjonge. Dat is in keunst. Of krekt net. Sit dat gewoan yn je. Dy Ingelsen, dy kinne sa prachtich sjonge. Net allinne yn dy geweldige Ingelske bands mar ek bij it fuotbal. De hooligans, mei yn de iene hân harren bierke en hân as in fûst. De power. Of gewoan mei beide hannen yn de bûse. En nije ferskes dy oefenje se efkes op de stoepe foar de kroech. Dêr ha se gjin shantykoarerfaring foar nedich.
Alles wurdt tsjintwurdich wittenskippelik benadere. No lês ik de wittenskippelike benadering fan it reedriden. Wittenskippelik sjoen hie Annette Gerritsen de gouden medailje wûn op de 1000 meter at sij yn de binnenbaan finist wie, want wittenskiplik is bewezen dat at je wurch binne dat je better yn de binnenbaan finisje kinne. Dat hie 0,28 hûnderste fan sekonde skeeld en dan hie se earste west. Wittenskippelik kin ik dit wol folge. Mar ik barst yn trinenen út fan it gnizen at ik lês dat heechleraar S. wittenskiplik oantoand dat de rider yn de binnenbaan yn it neidiel is omdat it lûd fan it pistoal bij de start fertraagd oankomt bij de rider yn de binnenbaan. Ja, ja....
Sneinetemiddei yn it Bolwurk yn Snits. Aaipop der op út. Trije band dy't spylje om in plakje op Aaipop. Aaipop? Ja, at je jong binne, bier lesse en net in ferskuorrende hekel oan Fryske muzyk hawwe dan binne je der bij. Alle jierren wer. Op peaskemoandei. Yn Nijlân. At je wol niget hawwe oan Fryske muzyk dan geane je ek nei Aaipop der op út. It bestjoer fan Aaipop wie der, de trije bands wiene der, in trijekoppige faksjuere wie der, famyljeleden en kunde fan de trije bands wiene der ek al wie it mar foar de stim, der wiene Bolwurk frijwilligers, der wiene twa hânfol echte leafhawwers en ik wie der. Oh ja Jelte de Boer fertsjintwurdige mei syn freondinne de jeugd. En Femke de Wal seach al like streng as bij KlipkarPlus. Skraal die it mei de blues, Kattenpilaar die it mei de stimmen en dy fan Justerjûn popmuzykten gewoan. Foar Aaipop geskikt neffens de sjuery en mij: Skraal. Ernst, Johan en Sytse soargen foar in stevige Dylan set. En dat wie om te smullen. It hat mij skoan foldien.
Foar de goeie betsjutting haw ik it wurd "yntegerens" mar efkes opsocht yn it wurdboek. Bij mij stiet it op ien fan de earste siden. It wurd ynteger wurdt omskreaun as: Iemand die over een intrinsieke betrouwbaarheid beschikt, en daarnaast 'staat' voor zijn zaak, geen 'dubbele agenda' hanteert, en geen emoties veinst. Ik bin ynteger. At ik beskuldige wurd dat ik net ynteger bin, dan spat ik fan alle kanten iepen en ticht. Earst foaral iepen en dan ticht. Dan brúst it mij, lykas Tryater brûze sil. Dan is it suver better dat ik efkes gjin stikjes skriuw op myn weblog, dat ik net twitterje en dat ik mij net sjen lit yn it doarp. Ik haw binnenkoart mear tiid foar dizze weblog.
Ik haw neat mei hûnen. Ik haw ek neat mei hynders. Meitsje rare bokkesprongen at ik se foarbij of tsjinkom en skite op de dyk. Dat dat skiten op de dyk samar tastien is, raast oan de protters. In lyts hûnekeuteltsje efterlitte op de stoepe levert hast in finzenisstraf op(en terjochte) mar 5 kilo hynderstront efterlitte is gjin probleem. Dat reint wol fuort! Hjoed stie yn de krante dat de Ingelske thriller skriuwer Dick Francis ferstoarn is. Dick Francis dat is de man dy't boeken skriuwde dy't yn de hynderwrâld spilen: De hoogste hindernis, Misdaad in galop, Fatale Finish, Volbloed in hinderlaag binne titels dy't dat dúdlik oanjouwe. En krekt dy skriuwer, mij al syn boeken oer hynders en de misdied dêrbij, hawwe der foar soarge dat ik myn lêseagen brûk wêrfoar se bedoeld binne. Allegear boeiende boeken skriuwde dy man. Gelokkich haw ik dêrnei ûntdekt dat der mear skriuwers binne. Yn totaal bin ik troch 465 boeken hinne kommen sûnt novimber 1998. Ja, ek dat hâld ik allegear bij. Want ik bin as de dea dat ik foar de twadde kear yn it selde boek begjin. "The horse with no name" spesjaal foar dochter Anne-Marije dy't wol fan hynders hâldt en tusken de Ingelske hynders wennet.
It meast freeslike wurd wat ik dizze winter faak lês is "Onkomfortabel". In raar wurd. At je in nije bank prebearje en dy bank sit lekker en goed dan soe it sa wêze kinne dat je sizze: it sit "komfortabel". Sit dyselde bank net lekker dan sis ik dat dy bank foar gjin meter sit. Ik hear it mij net sizzen dat dy bank onkomfortabel sit. Nee, it wurd "onkomfortabel" dat soe krekt sa'n raar wurd wêze as "nozel". Je kinne wol "ûnnozel" wêze mar net "nozel". Ik haw de pest hekel oan dat wurd "onkomfortabel". Is de temperatuur om en bij 0 graden en is de wyn matich oant wat hurder dat krijt it waar de titel onkomfortabel. En dan sjoch ik der tsjin oan om der út te gean en docht meast in te dikke jas oan en in mûtse te folle op de holle.
It wie noch net echt fytswaar hjoed. Op de fyts sitte is kâld, op de fyts lizze is noch kâlder. Mar hawar, de stoute (âlde) skuon oandien en op nei de Amerikaanske Basis yn Boalsert om nije skuon te heljen. Stevige rinskuon wylst ik hielendal net fan rinnen hâld. Moaie skjinne diken. Fia de Bieren,de Burchwerterhoeke en Hichtum. En Hichtum dêr haw ik wol wat mei. Fan febrewaris 78 oant april 82 ha wij dêr wenne. In tsjerke, wat pleatsen mar frijwol gjin boeren en wat tsjerkehúskes. En yn ien fan dy húskes wennen wij. Wat is der nei 30 jier oars en wat is it selde bleaun. De blombakken op de dyk, de reade lantearnepeallen en de dûbele boerden "Hichtum" ( je soene it ris misse kinne) jouwe in oar oansjen. En de kamping Fûgelfrij jout oan dat Hichtum mei gien is yn de ûntwikkeling fan de lytse rekreaasje. De tsjerke en ús húske sjocht der noch krekt sa út as oars. En de bewenners? Ik soe it net witte, útsein Jan en Griet Kooistra. Dy wenje noch altiten oan it wetter.
Mocht ik net witte wêr't ik mei myn jild hinne moat, dan bestelde ik alles wat yn de folder fan Homeshopper stiet. Mar leafst 96 bledsiden fol "orisjinele" produkten. En at ik dat sa troch sjoch en 10 prosint leau fan al dy geweldige ferhalen dan wurd ik wer jong en fit en dan is it libben in makkie. En wa soe dat net wolle. Ik krij lekkere sêfte fuotten mei de Magic Touch, want dy ferwidert mei in grove raspkop maklik en fluch alle yl en hurde hûd. En fansels doch ik at ik thús kom gelyk it mini-waarmte wûnder mei keramyske strielingstechnology oan, want dizze kanjer ferwarmt it hûs yn sekonden. It betsjut wol dat ik de thermotherapie mei waarme stiennen net nedich ha en dus wol foar in skaplike priis op merkplak sette kin. De FormulaOne sportstoelsitting, dy't ekstra stipe jout wêrtroch nek en skouderspieren sparre bliuwe, montear ik fansels op myn Sinner Demon lisfyts. Mei de prachtige kleurstelling met "gedistengeerde" griistinten fal ik tenminste op. Offalle dat doch ik mei de nije 4StepSlimbelt. Sa te sjen ferdwynt it búkje nei 7 dagen at je it mar goed strak fêstsette en genôch pinestillers nimme, tink ik. En ik rin it hûs aansens efkes troch om te sjen wêr't de doar der út moat. Want de Mighty Gym moat in stevich kezyn ha, sadat ik regelmjittich hefbeamtechnyk beooefenje kin. En at ik dan kapot bin dan spring ik myn snugglies, wêrfan se sizze dat it komfortabele slippers binne, dy bringe mij op sloffen nei de sliepkeamer. En nei in drokke dei dûk ik yn myn Bamboosleeper want dat is in matrastopper en ik fal yn sliep mei myn holle op de multifunksjoniele V-pillow en ik dream oer de Roll on haarverwijderaar , de draagbare ultracompacte smartstitch, de EpilXpress, de pantstretcher en de flextoes. En at ik nachts wekker skrik, baaiend yn it sit dan nim ik gau in bad en fertrou ik op myn Bathassist. Sprookjes binne it. Of leugens.
Werom wit ik net, mar hjoed helle ik de fideobân mei in reportaazje oer Reboelje út de kast. Al hiel lang gjin fideo mear sjoen en dizze bân seker net. It wie in dokumentaire fan Omrop Fryslân oer de beste Fryske band dy't der ea west hat. Ja, dat fyn ik. Moai om it allegear wer te hearen en no ek wer te sjen. En doe efkes op You Tube sjoen at der ek filmkes fan Reboelje binne. En dan kom je dit filmke tsjin. It prachtige nûmer "Noflike jacht". En it bijsûndere is dat Reboelje net te sjen is mar wol te hearen en dat de Fryske tekst wol te hearen is mar net te sjen. In leafhawwer hat him oerstten yn it Ingels mei yndrukwekkende printsjes der bij.
Ik fytste sneon bij Spyktille en ynienen tocht ik oan Ronald Koeman. Wêrom wit ik net, want der wie gjin ko te bekennen en ek gjin trein. Want Ronald Koeman mei dan wol fuotbaltrainer wêze ik tink altyd oan him at ik in trein hear of sjoch. De trein nei Valencia. In sneltrein. Dy hie konfortabele koupés en dy stoppe nearne. Dy trein dy koe hij net ride litte. It duorre net hiel lang dêr yn Valencia. Hij wie noch net iens goed op stoom of se setten him al wer op de trein. De boemeltrein nei Nederlân. Gelokkich foar him pakte Louis van Gaal it fleantúch nei Munchen en sa stapte Ronald op de trein nei Den Helder en stapte der yn Alkmaar út. Nei in moanne as wat die bliken dat hij ek hjir ûntspoarde. En no sit hij mooglik thús op in dea spoar. It wurd tiid dat Ronald in goeie trochtochte kar makket. Peking, dat liket mij wol foar him. Earst in orientearend petear. Mei de trein der hinne. Earst nei Moskow en dan 7600 kilometer yn 7 dagen mei de Peking Express. Kin hij lekker lang neitinke oer de goeie fragen. En werom wer mei de trein. Kin hij lekker lang neitinke at dit it echt is. En miskien moat hij der noch wol in kear hinne. Om de lêste puntsjes op de i te setten (lês: om noch wat mear jild en oare ekstra der út te slepen). In moaie lange proseduere. Miskien makket hij dan wol in kear in goeie kar. En wij hawwe efkes gjin lêst fan dat wolfernoege gesicht.
Soms begryp ik bepaalde saken net. De weryndieling yn Súdwest Fryslân bijgelyks. Ik bin dêr tsjin. Mar dêr giet it no net om. It giet no ek net om de proseduere dy't yn de gemeenten west hat dy't der ta laat hat dat riedsleden foarstimd hawwe. It giet mij no om de ferfolchproseduere. Want it is dochs wol hiel raar dat binnen de gemeenten al hiel hurd wurke wurdt (ja, dat kin bij in gemeente want ik haw der ek wurke) om de bureaus gear te smiten. It is foarbarich dat boargemasters al foar de fut kiezen of gewoan fuort gean. It is frjemd dat de gemeenteriedsferkiezings fan maart yn dy 5 gemeenten net trochgean mar trochskood binne nei novimber. Hoe sa nei novimber? Freed wie der noch in harksitting yn Snits. Dêr wiene Twadde Keamer leden dy'de beslissing ein maart nimme moatte. Der wiene in soad krityske lûden en it liket noch net in ferlerne saak. De rede fan ús boargemaster Liemburg wie prima fan opset en joech oan dat it net allinne om de 5 gemeenten giet mar om folle mear. Ik bin benijd at dizze Twadde Keamer it oandoart om dit heechmoedige gedrach ôf te straffen. Dan kinne se yn maaie miskien dochs noch stimme. Op de FNP. Dy binne tsjin.
Nee, ik lit mij net wer ferliede ta it hawwen fan krityk op de Wommelaars. Omdat se de doar hast net út te krijen binne, dat skreau ik in skofke lyn doe't it oantal besikers bij in Sneinslûd wat tsjinfoel. Pyt Paulusma, rôp sa as alle wykeinen ek dizze snein wer dat wij wer min waar krije soene en dat thús bliuwe al wer de beste opsje wie. Dêrom wie it in wûnder dat sa'n 35 minsken út Wommels de stoute learzens oanlutsen hiene, de swiere sniebuien trotsearden om om 16.00 oere yn it Dielshûs te wêzen om it optreden fan trio Bauke van der Woude bij te wenjen. Neist de 35 út Wommels wiene der ek noch wiere helden. 15 man/frou fan bûten Wommels. Ik gean hjir net seuren dat der noch wol wat stuollen klear stiene foar noch mear Wommelaren en net Wommelaren. Nee, ik sjoch leaver nei de kwaliteit fan dit publyk. Dat wie fan útsûnderlik heech nivo. En dat wie ek nedich want tekstskriuwer Bauke (en soms oaren) liet ús meitinke, ja sels meiprate. Dit prachtige publyk soarge der foar dat it in moai optreden waard mei lieten oer it lytse lijen thús, it grutte lijen yn de wrâld en de humor op de strjitte en yn de wenboat bij Parregea.
Net de kwantiteit mar de kwaliteit fan dit publyk wie bepalend om it in tige slagge middei/jûn te neamen. Ik wit wol seker dat dit geweldige publyk wer komt at Gerrit Breteler op 28 maart optreedt yn it Dielshûs.
It foel efkes stil sneintemiddei. Bauke van der Woude liet it publyk witte dat hij mei dûbele gefoelens op it podium stie yn Wommels. Wie it net sa dat Sytse van der Werf op dizze dei optrede soe? Bauke hie foar it optreden mei Welmoed van der Werf kontakt hân en sa hearden wij dat it al wer wat better giet mei Sytse en hij drok oan it revalidearen is yn Beetstersweach.
Begjin dit jier krigen wij wer sa'n âlder freonlikste dame oan de tillefoan (past het u dat ik u bel) dy't mei in ferhaal fan tenminste 4 minuten ús witte liet dat wij ea wat oan de Nederlandse Hartstichting jûn hiene en dat sij graach woe dat wij no taseinen dat wij no wer wat joegen. "Dan zullen wij u niet weer benaderen dit jaar", wie har slotsin. Wij hawwe nei alle strykstokferhalen en ferhalen oere BoppeBalkenendeFetsjinjendeDirekteuren besletten om soarchfâldich ús eigen kollektebelied stal te jaan. It antwurd wie dus nee. Oer it generaal krije wij net safolle post mear en at dat no moai is of teloarstellend dat wit ik sa net. Op 26 jannewaris wie der wol in brief. Fan de Nederlandse Hartstichting. "U heeft in het verleden de Hartstichting gesteund enz." Dat ferhaal kaam ús bekend foar. En it gefolch dat wij wegere hiene wie no dat wij no op in oare wize benadere waarden........... "Wilt u ons in 2010 eenmalig een bijdrage geven? Dat zou geweldig zijn. U ontvangt dan geen verdere giftverzoeken meer en wij benaderen u ook niet op een andere wijze." Dat neam ik drige. Wij binne dus noch net fan harren ôf want dizze papierbrot mei twa winskkaarten wêr't ik net om frege ha, lizze al yn de âldpapier kontainer. It is fansels wol de fraach at ik wol in hert fan goud ha.
Om te sizzen dat ik wat mei gedichten ha, nee dus. Bij mij is hiel lang it idee hingjen bleaun dat in gedicht in oantal rigels op rym is. Dat is dus net. In gedicht moat wat fertelle mar net te direkt. In gedicht moatte je ek faker lêze, sadat je de kâns krije it te begripen. At je it net begripe dan is it mooglik in goed gedicht, mar je sjogge it dan net. In gedicht moat wol wat rinne. At it dan net einrym is dan mar begjinrym. Ik haw net folle dichtbundels. En haw ik se al, dan binne se Frysk. Yn ien fan dy dichtbundels wurdt troch de twa skriuwers it folgende oanjûn: Hja drage dit spannende boek op oan alle kaféhâlders fan Fryslân ûnder it motte: Elts sprekt fan ús sûpen, mar nimmen wit fan ús toarst. It folgende gedicht stiet der yn.
It fers is skreaun troch Tsjêbbe Hettinga. It stiet yn de fersebundel Loft-Lan&Se, dat hij mei Jelle Kaspersma skreaun hat. En dy Tsjêbbe is letter wrâldferneamd wurden mei syn sjongende gedichten. It docht mij goed dat ik syn talint doe al ûnderkende. Of haw ik de bondel kocht op de Kliuw wêr't ek Tsjêbbe regelmjittich oan de stamtafel te finen wie, doe't ik mij nei in pear bierkes literair ûnderskiede woe fan de rest?
It betelle fuotbal is al hiel lang siik. Dêr hoege je gjin dokter, psycholoog of fuotbalanalitikus foar te wêzen omdat te skriuwen. Jild hat de macht al lang oernommen en tsjin jild kin gjin medisyn op. Better wurde is der net bij. Dea gean wol. Haarlem is dea. At it om in minskelibben gean soe, soene wij sizze: "hij wie ek al moai op leeftyd en noch mear lijen soe net leuk wêze, it is wol goed sa." Dat fuotbalklup Haarlem dea is, docht mij neat. It ienige gefoel is in herinnering. Ik haw in kear yn dat stadion west. Op sneintemoarn betiid fuort mei fjouwer man der hinne. Ate Vellinga wie ien fan dy oare sc Hearrenfean supporters. Wat ik mij noch goed herinnerje dat wij ús tiid fier foarút mienden te wêzen. Wij hiene net fan dy lullige toeters mei dy't je mei de mûle betsjinje moasten. Nee, wij wiene útrêsten mei mooglik de earste toeter op in akku. In hiel gesjouw sa'n grutte, swiere akku mei yn de pukkel. En dêr sieten wij dan op 7 novimber 1971 op in doe ek al hast lege tribune yn Haarlem. "toet,toet, toet" klonk it at je goeie earen hiene. "Toet, toet, toet," koene je heare at elkenien mûsstil wie yn it stadion. "Toet, toe, to" klonk it oan de ein fan de earste helte, doe't de akku leech wie. It wie de earste en lêste kear dat wij mei ús akku op paad gyngen. Haarlem wûn mei 2-0 (bron myn plakboek)
Ik kin der hast net fan sliepe. Hoe komt it mei it resept, sa freegje ik mij hieltiten ôf. Giet dizze bijsûndere smaak foar altyd ferlern? Slachter Lolke Bouma fan Easterein hâldt der ein dizze wike mei op. No wit ik wol dat der wol mear slachters binne mar ik betwifelje, nee ik bin der wis fan dat der net ien slachter binnen fytsôfstân (en ik fyts wat ôf) is, dy't sokke bysûndere droege woarsten makket en ferkeapet as Bouma yn Easterein.
De droege woarsten fan Bouma learde ik kinnen bij Tsjerkje op de Kliuw, yn de santiger jierren myn stamkroech. Ik sjoch se dêr noch hingjen. Mei soarch rikke op souder bij de slachter en no bungeljend oan in tou yn de hoeke fan de kroech, wêrbij de sigaarrokende Fonger en Lammert, de broers fan Tsjerkje, net op in smook mear of minder seagen.
Nei in oantal bierkes moast de droege woarst mei mostert foar in lichte, mar foaral smaakfolle boaium yn de maache soargje. Je koene der dan wer wat bierkes tsjin. En it bier sloech echt net dea, alteast dat seagen wij net oan it Heineken fleske. Tsjerkje om in droege woarst freegje, soarge altyd foar fertizing. Mei it minne gehoar ferstie sij altyd iets oer boarsten. Lolke Bouma hat de slach ferlern fan de slachters dy't it allegear wat handiger oanpakten. Dy ynfestearden en gyngen de profinsje yn en wisten sa harren smaakloaze droege woarsten wol oan de man te bringen. Mar Lolke hoopte dat it syn tiid wol útsjonge soe. Krekt net dus. Lolke stoppet mar hoe komt it mei it resept? Ik sil it him freed freegje at ik myn lêste woarsten helje. En nije wike dus nei Murk's slachterij yn Wommels. Ek net minne woarsten mar seker gjin Bouma's. Spesjaal foar Lolke syn favorite plaat.
Juster de hiele buert bij lâns west. "Graach jim katten en hûnen sneintemoarn tusken 9 en 10 binne hâlde, want ik sil telle." "Telle?", en ik seach se fertwifeljend sjen. "Ja, it is dit wykein "Tuinvogeltelling", en ik doch mei. Fierders freegje ik jim ek om de fûgels om dy tiid net bij te fuorjen want dat doch ik. Dus fetballen, itensrêsten, apenuten, potten nútsjesmoar binnen helje", drukte ik harren op it hert. Sneintemoarn om goed 8 oere wie ik der al út. De tún en mij sels ynrjochtsje foar in teloerke. Earst de nije snie romje en dêrnei de kroade (net mear nedich foar de sutelaksje) en de twa fûgelhúskes ynrjochtsje. Fûgelfoer, bôle fan juster mar wol bij de waarme bakker wei en mear as twa hân fol goed trochseane riis. Mei ús eigen katten foar it rút en ik oan de iterstafel seach ik in heal oere lang (want sa lang moat je telle) ien goare swarte fûgel mei baaseftige trekjes. En mei in izeren kondysje. Hij fleach fan de iene bak nei de oare, fan de riis yn fûgelhúske A nei de fetbal bij fûgelhúske B. Hij kaam sels net oan iten ta. Hij hie it smoardrok mei oare fûgeltsjes. Mei it fuortjaaien. In pear moskjes besochten it hieltyd wer mar moasten foar harren libben fleane at de swarte kaam der wer oan. In fûgel mei in reade en in giele boarst sieten geduldich te wachtsjen yn it strewelleguod fierderop en tochten mar oan ien ding: wêr binne dy katten fan dy famylje Hofstra, dy't ûntelber faak in fûgeltsje oppikke ûnderweis. De fûgeltúnteldei bij ús is mislearre. Ien swarte fûgel en ik in min sin.
Sa fyts ik hjoed troch Hinnaard. Moai doarpke yn de Greidhoeke mei syn klokkestoel. Pealtsje oan de kant fan de dyk. Mei in soarte mei kollektebus der oan. En in buordsje mei in tekst. Ik lês it fluch en fyts troch. "Jou wat om fûgels. Jou jild sadat wij de fûgels en bisten bijfuorje kinne". Dat is ûngefear de strekking. Moai is dat. Mar ik doch der neat yn. Want ik jou al genôch út oan fûgelfoer. Yn ús eigen tún fuorje wij tsientallen fûgeltsjes. Fan mosken oant protters, fan fûgels mei giele en reade boarsten en fan dowen oant seefûgels. Machtich om te sjen. Wylst ik fierder fyts en myn tinzen gean lit oer dat simpele buordsje oan de kant fan de dyk sjoch ik de bylden fan Haiti wer foar mij. Jild sammelje foar fûgelfoer yn Hinnaard en jildsammelje foar minskeniten yn Haiti. It is gjin fergelyk mar dochs..... It draait om jild en gefoel.
SIRE wol dat wij aardiger en freonliker tsjin elkoar binne. En dat moat hjoed gelyk al yngean. Nee, dat is mei weromwurkjende krêft al yngien. It resultaat hâldt noch net oer. At der in God is dan hie dy om mij wol wat freonliker en aardiger foar de minsken op Haiti wêze kind. Of is dit de skuld fan de Amerikanen dy't it lân brûke foar eksperiminten. Fan dêr dat se de saak dêr sa ûnder kontrole hâlde wolle. Fan dêr ek dat de helpferliening net op gong komt. De KLM hat gelyk wol in freonlik en aardich gebaar dien nei ús. Dûbeldikke minsken moatte dûbeldik betelje. Foar dy dikkonten miskien net in aardich gebaar mar foar ús mei inkelfâldige konten in hiele opluchting. En Dove docht ynienen ek hiel aardich tsjin ús as mannen. Ynienen stiet der dizze wike yn in libbensgrutte adfertinsje dat wij mannen al jierren sa sterk en betrouber binne. En dat wij Dove fertsjinje.
In adfertinsje, wêr't gjin wurd Fransk (dan wol Frysk) bij is en oan it sjippeblok te sjen, haw ik noch wol foarrie, út beppestiid.
It ôfrûne wykein wie ik bij Brainbox yn Snits. In soarte mei reunie. Mei alde (letterlik en figuerlik) kunde âlde herinneringen ophelle. Myn meast kostbere materiele besit binne myn plakboeken. Begûn yn 1977. It boek fan 77 der mar efkes bijpakt. Fûn boppesteand stikje fan in kollega op kantoar yn Ljouwert. Is der wat feroare: In earsten akten jager: dat wiene de akten Frysk A, B en it foech. It frysk sit noch altiten hiel djip yn mij en behearst en stjoert myn libben Ut midden Fryslân: Noch altiten yn de greidhoeke, it moaiste gebiet fan Fryslân mei syn romte. Mei dichterlike ynspiraasje: Dichtsje doch ik net mear. Mar skriuwe destemear. Argewaasje tsjin auto's: noch altiten in needsakelik kwea. Noch altiten gjin riidbewiis. Ik kin dus sizze dat ik net folle feroare bin. Want dit soarte muzyk fûn ik 1977 ek al goed.
Johnny Cash stie dizze snein sintraal. In optreden fan Boys named Sue bijwenne. Wer yn dat selde Bolwurk yn Snits. Al wer in soad minsken op dizze sneintemiddei en in entoesjast publyk. Gewoan wat lekkere kountry mei in sjonger dy't in stim hat dy't seker wol wat hat fan de stim fan de echte. Swingend wie it seker op lêst en ûndanks dat sokke muzyk mij earder begjint te ferfelen as de rock haw ik mij net ferfeeld. In lekker rêstich nûmer wat se ek spilen.
Om no te sizzen dat jong en âld útrukt wie om Brainbox te hearen en te sjen yn it Bolwurk yn Snits is net wier. It wie foaral âld. In soad brillen en noch mear grize en keale koppen. Sa'n 38 jier lyn foel de groep útelkoar omdat sjonger Kaz Lux der mei ophâlde woe. En krekt Kaz Lux makket it lûd fan Brainbox. Mar tagelyk, at je soks skriuwe, dogge je de oaren te koart. 400 man/frou seagen in prachtich optreden dêr't de blues en de rock ôfspatte. Machtich om te sjen hoe't 50-tigers en 60-tigers sich ferdrongen om foar oan te stean. Of hie de tiid stil stien. Foar it Bolwurk in prachtige opstekker, safolle nij publyk dy't seker wer komme at se sokke bands helje. En at se ek noch soargje dat de muntenautomaten it gelyk dogge, dan hoege wij tenei net earst in heal oere droech te stean. En it waard ek noch let, want in taksi nei Wommels beregelje duorret seker sa lang as ien lange set mei tajefte. Wa't mist hat en it net misse woe, kin op 1 maaie nei it Haske op é Jouwer.
Ik haw krekt kontakt hân mei de direkteur infeksjesykten. Hij hat himsels it lêste healjier flink op de kaart setten as de man dy't elkenien leauwe litte woe dat wij (op in pear nei) dea gean soene oan de meksikaanske griep, at wij ús net yninten en at wij ús hannen net 8 kear yn it oere wosken, it toeteseboerd nei elke oanslach net skjinmakken en net mei mûlkapkes oprinne soene. Kunde fan him (of wie hij it sels) soargen der foar dat der in saneamd medisyn kaam, sûnder dat bekend wie hokker sykten je dêr ek wer fan krije koene. Omdat der net genôch faksins wiene, waarden der wat groepkes makke wa’t wol en wa't net in oantal prikken krije moast. Mei 55 jier kaam ik net yn oanmerking wat ik sels beskôge haw as feit dat ik net wichtich genôch bin om yn libben bliuwe te moatten, at it der op oan komt. Mei dy direkteur haw ik kontakt hân en ik haw frege at hij ek yn steat is om in faksin te meitsjen tsjin de 11-stêden koarts. En at hij ek yn steat is om op hiele koarte termyn foar alle Nederlanners minus de echte Friezen sa’t faksin leverje kin. En at hij der foar soargje kin dat it net in frijbliuwende saak is om sa’n faksin yn te nimmen. Nee, it sil ferplicht wurde moatte. En foar sa’n 1500 sjoernalisten dy’t no al in keamer reservearre hawwe graach in dûbele poarsje. Mooglik dat dat de drokte om in 11-stedentocht ôfnimmen docht, want it is mij net bekend dat der ea in 11-stêdentocht riden is op wetter mei in laach snie derop. Op sich is dat gegeven al unyk. En at it krekt sa giet as bij de Meksikaanske griep dan is der noch in gruttere kâns dat de 11 stêden tocht net komt. Dat soe ik net slim fine, want om in oantal dagen beset te wurden troch 2 miljoen Hollanners liket mij net in goed foarútsjoch.
Ik haw, sa't jim fêst wol witte neat mei de polityk. Ik bin te swart wyt. Altyd dat gesyk nei kompromissen wêr troch it allegear foar neat yngewikkeld wurdt. Net dúdlike rigels binne meast it gefolch, Politike programma's binne dan ek net langer yn byld as de snelheid fan myn zaptomme. Mar dizze histoaryske woansdeitejûn woe ik it meimeitsje. Al dy ferskriklike bylden yn Haiti dreaunen mei ta Ned 2. It keamerdebat streekrjocht. Alle machtich wat in geseur. Allegear wurdfierders dy't tsjin mefrou de foarsitter prate mar it feitlik tsjin de dieders Bos en Bakellende hawwe. "Mefr Hamer fine jo net dat de hear Bakellende bedoelde dat....."Jeetje myn neetje, dy man sit der bij. Freegje it him dan.... Dy wurdfierders dy hawwe oars wol gelok. Sij meie wat sizze. Sij meie 23 kear de selde fraach stelle mar dan yn in oare folchoarder mei wat oare wurden. Sij krije ek 23 kear it selde antwurd mar dan yn oare wurden. Dan wurdt it fansels wol hiel let. En al dy oare keamerleden, dy't neat sizze meie, dy moatte der út fatsoen wol bijsitte, want it kabinet sil mar falle en je binne der net bij! Mar dizze mannen en frouen ferfele harren net. Nee, sij hawwe it drok. smoardrok mei de twitterkompetysje. En ik kin jim sizze wa't it twitterjen wûn hat.
Fan herte lokwinske, twadde keamer lid Rendert Algra fan Jobbegea en earder fan de Slachtedyk ûnder Kûbaard.
Yn op é Skille stie 6 jannewaris dat Djip Read Sam in gouden greep fynt. Efkes wat útlis. Djip Read binne in oantal minsken dy't foar harren sels yn de gemeenterie fan Littenseradiel sitte wylst se stimd binne troch PvdA oanhingers. Mar doe't se yn de stoel sieten, wiene se ynienen fergetten dat se oaren fertsjintwurdigen. Djipper kinne je bij mij net sakje. Djip Raed neamden se harren doe't se in fergese poging diene de boargemaster fuort te krijen. Djip read moatte se harren skamje foar it baaske boartsjen. Se hiene harren no stil hâlde moatten, mei de sturt tusken de poaten ferdwine, in stille dea stjerre. Mar nee. De PvdA yn dizze gemeente seach wol yn dat sij wat dwaan moasten om de skea dy't se oprûn hawwe, om sette moasten yn wat posityfs. Gearwurkje mei echte linkse partijen. Under de namme SAM. En as dat Djip Read no ropt dat SAM in prima fuortsetting is fan harren gedachtegoed dan kin ik mar ien goeie rie jaan. Stim gjin SAM.
Jim sille begripe kinne dat ik myn libben net weagje wol om nei de nijjierssit fan SDS te gean op dizze njoggende jannewaris. It programma wie hjir en dêr in hân skodzje, wat bier drinke hjir en dêr, tsjin dizze en gene wat seure oer it ôfrûne healjier en net op de tafels stean. Dat wie net genôch om mij efter de kompjoeter en fan de bank ôf te krijen. En ik haw al sa'n hekel oan dizze rot winter. Dat ferhaal oer "sokke moaie plaatsjes" haw ik no al faak genôch heard. Dêr haw ik neat mei. Mar goed, ik sil de eagen goed iepen hâlde moatte at ik bûten kom want de sniepatroelje sil net foar mij út ride. Dy kieze net foar fytspaden nei Snits ta.
Ik fûn it mar in raar gesicht nijjiersmoarn. Sa tsjin 9 oere (net let op bêd, dus ek net let der ôf) steane der noch grize kontainers oan de dyk bij ús yn de strjitte. Dy stiene der âldjiersmiddei en âldjiersjûn ek al. Ik seach dy kontainers stean en ik seach se tinken: Sjoch ús no ris. Wij steane klear om fersleept te wurden. Wêr sille wij bedarje? Op it balkon fan de Mafu, op it fytsehok bij de skoalle of wurde wij alline mar op it iis setten? Slepe, it is hielendal út de tiid. Froeger, ja froeger doe tôgen wij de lannen yn om Wommels hinne en sleepten wij mei man en macht elke losse hikke nei it doarp. Splinters yn de kâlde hannen rûnen wij op. Mar wij moasten wol want yn it doarp wie alles oprêden. Net in blompot, brievebus of kninehok stie mear bûten. En no anno 2010 steane dêr de kontainers gewoan oan de dyk. Op tsjiltsjes notabene. Makliker sleepwurk is der net. It slepen is dus echt dien!
Minske sparje fan alles en hâlde fan alles bij. Pennen, soleksen, kofjesetapparaten, fytsbellen, tillefoans, leppeltsjes kinne fan dy fersammelopjekten wêze. Mei nocht fetelle de minsken de hiele skiednis fan ien kofsetapparaat en foaral hoe't se der oan komme binne. In passy kin it wêze. Dan binne der ek minsken dy't fan alles bijhâlde. Dat binne meast dingen dy't ferskûle bliuwe yn eigen kast,la, plakboek of kompjoeter. Dat binne dingen dêr't je net mei te keap rinne. Dy fertelle je immen yn fertrouwen yn de hoop dat se net trochferteld wurde. Ik sil dat fertrouen net beskamje, mar wit fan de gekste bijhâldere Dizze ynlieding hie ik nedich om jim te fertellen dat it juster (tiisdei) in heuglike dei west hat. Foar mij dan. 10.000 kilometer fytst yn 2009. Earne helle tusken Kramershoeke en Kûbaard. Myn favorite fytsrûntsje om noch efkes wat kilometers te heljen en nei te tinken: Kûbaard om. Jout altyd in foldien gefoel. Wer in idee derbij en 7 kilometer. Sûnder dy rûntsjes hie ik te min ideen hân foar stikjes te skriuwen en hie ik dy 10.000 net helle. Dy 10023 kilometer (wat dêr slút ik mei ôf) haw ik helle op: a. Nazca Pioneer(mei boppestjoer): 6086 km - totaal op dizze fyts 31.551 km b. Sinner Demon (mei ûnderstjoer): 1707 km - totaal op dizze fyts 14.095 km c. Koga (bukfyts mei hurd sadel): 2070 km - totaal op dizze fyts 6.314 km d. In oar syn fyts(mei noch hurder sadel): 159 km
Moai wurd. Twitterje. At ik net wist wat it wie soe ik tinke oan kletse, roddelje. Ik wit wat twitterje is. Of better sein. Ik wit hoe´t it wurket en doch der `op proef`oan mei. Sjen at it mij in mearwearde biedt. Tidens de liftwedstryd hat it mij goed foldien. Dat wol sizze it feit dat team Rispens twittere wie net ferkeard. Aktuele ynformaasje: no stean we hjir en no lizze wij dêr yn in hotel. Mei foto en film derbij. Efkes socht bij wat twitteraars en ik moat sizze tige ynformatyf. Dat de iene te fytsen giet, de oare mei de bern nei de iisbaan yn Wommels en dat wer in oaren de krystbeam ôftuget, is tige nijsgjirrich. No kin ik dy minsken net, dus miskien seit it dan allegear wat minder. Ik bin behâldend posityf oer myn twittertakomst. Efkes in tweet: ik harkje nei Radio 2 top 2000 en seker net nei omrop Fryslân. Want de hiele dei harkje nei GvT is neffens mij it selde as in langsume dea. En it kastje fan de tv haw ik opburgen. Want it soe samar kinne dat ien fan myn húsgenoaten tv Fryslân der op set. En dan heare je him net allinne mar je sjogge him ek: kofjedrinke, oaljebal ite en gnize om syn eigen humor. En at hij net efter de mikrofoan sit 79 kear him der mei bemuoie en en toates foar de kamera lâns rinne. Dit jier krekt noch net op ien:
Dat falt mij no echt fan dy Laura ôf. It sylfamke dat sa nedich de hiele wrâld oer farre wol. Dat famke dat har sin net krigen hat omdat se wat oan de jonge kant is om sa'n reis te meitsjen. Dat se him smeard, dat kin ik noch wol begripe. Elkenien bemuoit sich mei harren. Dat hat se wol sels dien. Troch sokke snoade plannen te meitsjen. No net seure. Nee, flechtsje dat is better. Nei Sint Marten. Allinne yn it fleantúch. En dat lêste dat falt mij sa ôf. Werom net yn de boat? Moai de see oer, fuort fan elkenien en alles. Fan mij mei se farre. Lit har lekker gean, at se dat sa graach wol. Mar besteed der asjebieft gjin oandacht oan. Wuif har de haven út en wachtsje in jierke. Komt se werom: moai en hoera. Komt se net werom: sneu mar eigen skuld. Sels it risiko opsocht dus net seure. Wat mij yn de flecht nei Sint Marten it meast opfallen is: 14 jier en dan nimme je 3500 euro op! Oan jild is der bij Laura seker gjin gemis.
Der stie sneon in nijsgjirrich ynterfjoe yn de Ljouwerter mei 4 minsken dy't fan út in bepaald prinsipe stride foar bepaalde saken. Sij organiseare sels demonstraasjes of sij dogge dêr oan mei. It artikel wie fansels in reaksje op de flop yn Kopenhagen. Mei ôfgriis sjoch ik allegear fan dy freeslike politisi fakansje hâlden yn Kopenhagen, mei tuskentroch sa no en dan in fergaderinkje dy't like goed fia de tillefoan holden wurde koe. En in resultaat helje? Ho, mar.
Neist dy folfretten politisi sjoch ik dêr ek minsken dy't protesteare tsjin dit sirkus. Minsken mei prinsipes dy't op eigen kosten dêr hinne reizge binne, dy't op eigen kosten oernachtsje en dy't yn wurd en gebaar stride tsjin dit politike sirkus. It soe neat foar mij wêze. Protesteare, de dyk op, ik moat der net oan tinke. Ien kear haw ik sa gek west. It sil yn 1971 of 1972 of sa west ha, doe't ik op skoalle siet yn Ljouwert. Chris van Veen wie minister fan Underwiis. En dy hie ferkearde plannen. Ik wit net mear hoe slim dat allegear wie, mar it wie wol sa slim dat de learkrêften ús oertsjûgen dat it nedich wie om mei de bus nei Rotetrdam te gean. "Van Veen, ga heen, Van Veen ga heen", dat songen wij, nee dat raasden wij út folle boarst. De hiele middei, jûn en de heal nacht fuort en ik haw begrepen dat it neat holpen hat. Ik wie yn alle gefallen genêzen fan demonstraasjesucht.
Op dizze al wer suterige sneon kin ik myn ûntefreden gefoel net betwinge en skriuw ik jo dizze brief. Ik wit net krekt hoe't jo te wurk geane mei it waar mar it is miskien goed dat ik jo sis dat it hjir net mear krekt sa is as earder. Yn eardere tiden koene jo ús op ierde noch wolris ferrasse mei samar opkommende buien, in ûnferwachte bliksemskicht mei swiere tonger of in Noardwester út it súdwesten. Mar ik kin jo sizze jo ferrasse ús net mear. Dêr hoege jo gjin aardichheid mear oan te hawwen. Fytsende,yn de tún wrottende en sportende minsken oerfalle mei ien fan jo produkten is ferline tiid. Wij hawwe no op ierde allegear middelen dy't ús helpe it waar foarôf yn byld te krijen. Foardat je in nbui makke hawwe, is hij op buienradar fjirtjen dagen foarút al te sjen. Sa hiene wij earst in sekere de Jong en Pelleboer en dogge wij it no wij Paulusma en it KNMI. Mar wij hawwe foaral de buienradar. Dy hâlde wij alle dagen in pear yn de gaten. En it falt ús op dat jo no al twa wiken lang op freed wat buien nei ús stjoere dy't ús de iere sneontemoarn berikke en tefolle wetter bringe. En dat betjsut dat it fuotbaljen hieltyd ôflast wurdt. En dat kin dochs net jo bedoeling wêze. No wit ik wol dat wetter der bij heard yn novimber en desimber mar it moat dochs te regeljen wêze dat je de buien wat better oanstjoere. Ik wit hast wol seker dat TomTOM jo wol helpe wol mei it opsetten fan in goed nafigaasjesysteem foar buien. En jou dêr dan bij oan dat se fuotbalfjilden sa folle mooglik mije. Op dizze kaart binne alle fjilden te finen. En ik sjoch dat Tomtom al wat foarwurk dien hat. En at it dan dochs reine moat, doch it dan sa as yn it ûndersteande filmke
Mei freonlike groetnis Aant, mei útnamme fan in hiel soad teloarsteld fuotballers.
Ik brek mij de kop betiden. Ik sit mar te tinken. Hoe sil ik it dwaan? It tinken giet sels ten koste fan myn prestaasjes. Ik haw al in oantal kânsen hân, mar ha se net benut. Omdat ik net wit hoe't ik jûchheie moat!!!!!. Dêrom kop ik se neist, dêrom sjit ik net hurd, dêrom jou ik de bal wer ôf en dêrom stean ik meast dekt.
En dochs wol ik ek dit seizoen wer in kear skoare. Allinne moat ik wol wat útfine at ik skoard ha. De hannen omhecch lykas Jappie en Vlaar is te gewoan. It sjurt út is mij te kâld en levert boppedat giel op. De kornerflagge der útskuorre wurdt net op priis steld troch terreinmaster Willem. De wigende beweging mei earmen slacht ek as in tange op in baarch, want heit wurd ik net mear en pake liket der ek noch net op. Myn lieder yn de earms fleane, liket mij foar Eddy syn rêch net goed. En hielendal nei Klaas de keeper drave is mij te fier. Der bliuwt oer in hânstân of de koprol. De earste haw ik noch nea mei sukses dien en bij it twadde moatte se mij oerein helpe en bin ik wiken útskeakele. Ik kin ek in slach om de kantine drave mei myn teamgenoaten efter mij oan. Of de kantine yn en dan op de tafel stean gean. Dat lêste moat mar net want dan krij ik wer oare minsken efter mij oan. Ik wit it dus net. De kommende wedstriden mar wat op it middenfjild hingje bliuwe en yn de winterstop noch mar ris goed neitinke. Earst mar efkes Dropkicke
Yn 1969 wie ik 15 jier. Ik siet yn de tredde klasse fan de Mulo yn Wommels. Ik rûn ek dy tiid altyd al mei in dopkes yn it ear. Harkje nei Radio Veronica. Ik wist alles fan de TOP 40 en de Tipparade. Der wiene wiken bij dat ik net allinne de Ingelske tiidwurden, de dútsje grammatikarychjes en de frânske rotwurden út de holle learde, mar ek de top 40. Foar 10 sint wie dat oersicht te besetten bij fan der Velde en nei ien oere studeare, oerhearden se mij yn it Noard. Nutteleaze ynformaasje mar in moaie tiid. Ut dy tiid komt de Pastorale, in hit fan Ramses en Liesbeth. In prachtich liet, noch altiten. En no is Ramses dea. 1 desimber 2009 40 jier neidat de Pastorale in hit wie. En op dizze dei socht ik wat ynformaasje oer Ramses en kaam ek op in omskriuwing fan de Pastorale út. Ik wol it jim net ûnthâlde"
De tekst van het lied beschrijft een gesprek tussen de zon (Shaffy) en de aarde (List). Shaffy is als "zon" arrogant en vurig (Kometen manen en planeten, alles draait om mij). List is de zonaanbiddende aarde, die het liefst steeds volledig door de zon beschenen wil worden ('k Wil liever branden neem me mee, wanneer je vanavond gaat slapen in zee) en het donker verfoeit (De nacht is te koud, de maan te grijs).
Ik sil it mar earlik sizze. Ik haw nea witten wêr't dat liet oer gie. Ik haw der ek net bewust nei harke. Allinne mar genoaten fan de meldij en de prachtige wikselwurking tusken Ramses en Liesbeth. 40 jier lang. En hopenlik noch 40 jier. Ik moat myn nûmers foar de top 2000 noch opjaan. Ik wit no wa't op op ien komt.
"Schapen moeten minder boeren" dat wie de kop dy't ik yn in krante en op ynternet seach. Ik toch gelyk oan it fersin. "Boeren moeten minder schapen", sil it wol wêze moatte. Op myn bekinde flugge wize fan lêzen is mij dúdlik wurden dat it berjocht klopt. Wittenskiplik ûndersyk (wat is der noch net ûndersocht)hat earst útwezen dat skiep in soad boere. Ik wist it net en hoech it ek net te witten. Ik tink ek net dat it de boer wat útmakket. Omdat je mei in wittenskiplik ûnderwsyk ek wat dwaan moatte, hawwe se no betocht dat de skiep minder boere moatte. Wêrom? ik wit it net en sij witte it ek net. Sil wol mei de CO2 of oare fersmoarging te meitsjen hawwe kinne. Of gewoan omdat sa'n wittenskipper dat fynt. Mar beste wittenskipper, ik tink dat it wol wat mei falt. At je 500 skiep yn it lân stean hawwe en der is ien dy't it gers wat opbrekt en in flinke boer lit omdat der in ferfelende tiksel tuskensiet, dat is it logysk dat de 499 oare skiep ek in boer litte. Wat jo kinne it sprekwurd dochs wol: at der ien skiep oer de daam is, dan folge der mear. Dat jildt dus ek foar it boeren litten. Foar dizze iepenbiering wie gjin wittenskiplik ûndersyk nedich. Nee, gewoan goed om je hinne sjen at je troch it Fryske lân fytse. Dream fierder beste wittenskipper.
Novimber is de tiid fan de jiergearkomsten. Net myn hobby om dêr hinne te gean. Ek net in hobby fan in hiel soad oaren. De opkomst is meast om te janken. Foar de bestjoeren . Sij hawwe it hiele jier harren best dien, wolle dat graach sjen en heare litte en hawwe de lêste dagen lichtelik pine yn é búk hân want it bliuwt fansels altyd spannend. Op de jiergearkomst fan de buertferiening, fan de keatsferiening, fan doarpsbelang en fan de begraffenisferiening kom ik net. Al jierren net. Ik haw neat mei al dy jieroersichten, dy't foarlêzen wurde, mei al dy begruttings dy't klopje, mei deselde fragen as ferline jier of mei oare behearsmatige dingen. Ik meitsje altyd ien útsûndering. De jiergearkomst fan SDS. Omdat it dêr oars giet? Nee, dat seker net. Ek dêr wurdt seurd oer statuten, wurde alle posten fan de jierrekken útlein, wurde ferdigjende antwurden jûn, wêrbij je it gefoel krije dat in fraach net op priis steld wurdt, ek dêr wurdt foaral weromsjoen. En dat werom sjen dat jout mij argewaasje, dêr krij ik gjin enersjy fan. Dat werom sjen moat net langer as 15 minuten duorje, it ofskie nimmen like lang, mar dan moat der foarútsjoen wurde. Wêr moatte wij hinne mei de klup. Wat foar dilemma's sit it bestjoer mei. Hoe sjogge wij dit en hoe dogge wij dat. Yn dat tinkproses hawwe se de leden nedich. Op sa'n jûn dan moatte je meielkoar efkes it bestjoer wêze troch te diskusearen en fantasearen oer de problemen, of leaver de útdagingen. Dan kinne je echt sizze dat de klup fan de leden is. Fan acht oant tsjien haw ik mij grouwelich ferfeeld. Mar gelokkich kaam der noch in toetje dat goed yn te nimmen wie. In presintaasje oer de útdagingen dy't der lizze wat de akkomodaasje fan SDS oangiet. De keuze dy't makke wurde moat, rekkening hâldend mei fan alles en noch wat. En klik op it filmpke om te sjen wa''t dizze presintaasje die. Gjin lûd? Dat klopt, dat moatte jim sels mar nei sokke bijienkomsten gean.
