Ik haw neat mei hûnen. Ik haw ek neat mei hynders. Meitsje rare bokkesprongen at ik se foarbij of tsjinkom en skite op de dyk. Dat dat skiten op de dyk samar tastien is, raast oan de protters. In lyts hûnekeuteltsje efterlitte op de stoepe levert hast in finzenisstraf op(en terjochte) mar 5 kilo hynderstront efterlitte is gjin probleem. Dat reint wol fuort!
Hjoed stie yn de krante dat de Ingelske thriller skriuwer Dick Francis ferstoarn is. Dick Francis dat is de man dy't boeken skriuwde dy't yn de hynderwrâld spilen: De hoogste hindernis, Misdaad in galop, Fatale Finish, Volbloed in hinderlaag binne titels dy't dat dúdlik oanjouwe.
En krekt dy skriuwer, mij al syn boeken oer hynders en de misdied dêrbij, hawwe der foar soarge dat ik myn lêseagen brûk wêrfoar se bedoeld binne.
Allegear boeiende boeken skriuwde dy man.
Gelokkich haw ik dêrnei ûntdekt dat der mear skriuwers binne. Yn totaal bin ik troch 465 boeken hinne kommen sûnt novimber 1998. Ja, ek dat hâld ik allegear bij. Want ik bin as de dea dat ik foar de twadde kear yn it selde boek begjin.
"The horse with no name" spesjaal foar dochter Anne-Marije dy't wol fan hynders hâldt en tusken de Ingelske hynders wennet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten