Moandeitemiddei om in oere as ien stapten wij yn de auto. It wie griis en it wie wiet. Om goed fjouwer oere kamen wij wer thús. It wie noch altiten wiet en griis. Wij wurde net bliid fan sok waar en seagen dus wakker brimstich.
"Wer bin jim juster op begraffenis west", frege de iene buorfrou de oare deis.
"Op begraffenis?"
"Ja, de oare buorlju seagen jim gean, Aant net oan it wurk, it wie begraffenistiid en jim wiene sa kreas yn de klean. Dus mei oare wurden: sij tochten dat jim op begraffenis wiene!"
"No buorfrou, it is skoalfakânsje, wij wiene dus frij, it waar liet ús tryst sjen, it wie gjin waar foar koarte broeken, en de broek wie krekt wosken en wij wiene gau útsjoen yn 6 kassen mei orchideeen (frysk wurd sykje ik letter op).
"Wie it leuk yn de Orchideenhoeve?", frege buorfrou belangstellend.
"Nee, wij rekken yn in begraffenisstimming dêr."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten