sa hjitte it hast 50 jier lyn
it popfestival yn de teatertún yn Riis
Sûnt 2010 hjir it Gaasterland popfestival
en it is ien kear yn de twa jier;
de edysje fan 2018 wie top
Noflike sfear,
freonlike frijwilligers
muzykleafhawwende besikers
in lekker kâld bierke
en gewoan in hamburger mei sipels en sa
En....de muzyk
dy wie bêst genôch;
It strielde de goeie âlde tiid út
mei lekkere rockblues
mei akoestyske optredens
mei flower-power
en mei in nije jonge band
mei in lûd dat je wer hiel graach wer heare wolle
ik haw it oer de Electric Hollers
mei in strakke drums en bas
en in bjusterbaarlik goeie gitarist.
in band ek, mei in fleurige entoesjaste útstrieling
in band om te ûnthâlden
en dan wie dêr Kaz Lux:
wa kin him net as sjonger fan it eardere Brainbox;
hij hie der nocht oan dizze middei
troch it oandachtich publyk
fielde hij wurdearring
"Noch 1 nûmer, 5 minuten"
seit presintotor Douwe Kool.
Wij seagen de argewaasje bij Kaz Lux
no al,,,,,
it waarden 5 minuten dy't hiel lang duorje soene
en sa seagen wij Piet Kok en Roelof Reineman
mei harren Dylan programma.
akoestyske en elektryske gitaar
in moaie sound
nostalgy en herkenning giene hân yn hân
en wat te tinken fan Doctors Orders
dy't it Dr feelgood repertoire bij lâns gyngen,
in stevich setsje en it klonk mij as muzyk yn de earen
Kosmic Blue
mei dy rauwe stim fan de sjongster
dy't Janis Joplin wer ta libben komme liet:
sij brocht ús yn de Woodstock herinnering
en dy herinneringen kamen noch mear oan it ljocht
bij Roffel's Woodstock trip
mei û.o. in moaie fertolking fan Jefferson Airplane
doe hiene wij de pitbullblues al hân
fan Roadhouse, bekind fan Snits
en de Bluescruise yn Easterein
en alles begong mei de suvere stim fan Sasha Elisah
op it akoestyske poadium
en doe't wij genôch hiene
fan al dy prachtige muzyk
wie der noch in optreden fan
Beano & Friends Pete Seeger Sessions
miskien is dat myn ienige kritsyke noat
fan 15 oant 23 oere is lang genôch
en seker op snein
want moandeite moarn betiid
haw ik it altyd al wer drok
mei pre pensjoeneare
