De lêste folle wike fan novimber
wer aardich wat kilometers trochtrape,
momumintsjes besjoen
en op de foto setten.
Moandei nei de murd fan Húns
Tiisdei nei de oksen, Madonne, Eise em Lourens yn Dronryp
Woansdei nei de muontsen en de hoanne yn Folsegeare en Tsjalhuzum
Tongersdei nei Renatem Aukje, Willem, Eise en oaren yn Frjentsjer
Foto's fan de boppesteande reizen binne te finen op dizze Facebooklink
Freed nei Gysbert, Titus, Aukje en oaren yn Boalsert
Twa fleskes wetter en twa koptillefoans
dy lizze op ús te wachtsjen.
Wij binne yn it Podium yn Hoogeveen
in popseal mei in lytse kapasiteit.
Net sa lyts dat er mar 16 minsken publyk yn kinne
mar dat is dizze jûn wol it maksimum
It is in ynternet optreden fan Paceshifters
en de fans dy't ein oktober bij harren lêste konsert west ha,
binne útnoege.
Dus sit elkenien noflik ûnderút
mei knipperjende ljochtsjes op de koptillefoan
en waksineljochtsjes op de tafel.
Dy koptillefoan is nedich, want it is aardich lûd
en de sang is dan hast net te hearen.
Mei de koptillefoan is de sang goed te hearen mar is it lûd wat dof.
Wij wikselje it wat ôf: koptillefoan op, koptillefoan ôf
Nei in oere is it dien.
De rockearen binne wer (wat) befredige
en it wetter is op.
"Wij kijken uit naar een zaal met 250 swingende fans"
seit de sjonger oan de ein.
Tsjeard en ik fiele it selde.
Dit wie in bysûndere erfaring,
mar it wie net super.
It korps yn Wommels bestiet 100 jier
en dat waard fierd sûnder feest (troch koroana) mar mei in boek.
In boek oer 100 jier korps,
dat wie it ferhaal fan te foaren en flak nei de presintaasje.
1000 boeken oan de man/frou bringe falt net ta,
dus geane se op de marketingtour
en dan wurd ik erchtinkend.
Juster in folder yn de brievenbus
en ta myn grutte ferbazing is it ynienen in boek
oer Wommels, oer de sport, oer myn famylje en oer myn buorlju,
en sels oer mij.....
Dat lêste kin net.
Ik haw neat mei it korps.
Hielendal neat,
ek nea hân.
Ik hoop foar it korps dat it helpt
sa'n folder dy't op je gemoed wurkje kin,
bij myn famylje, bij myn buorlju en bij oare Wommelsers,
mar net bij mij.
In ferstjerrensakte.
Ien fan de safolle dy't ik ferwurkje foar Tresoar.
Eeltje Hotzes van Vellinga fan Boalsert,
stjêrt yn 1851.
Hij is 25 jier wurden.
Deagean dat diene wol mear, mar dizee akte is bijsûnder
Eeltje wie matroas op barkschip de Jonge Jan.
en dat skip farde mooglik op Yndie.
Wêr't oars it plak fan ferstjereen fermeld wurdt is dat no net sa.
Eeltje ferstjert op 17 O 34 L en 41 N 29 B
Ik kin it mij foarstelle
dat in fytskilometerteller fan mij rôversguod is.
Jierren oanien boppe de 10.000 kilometer
en dit jier sels op wei nei in rekôr.
Sûnder teller op de fyts, fyts ik net.
Utsein moandeitejûn.
Werom fan de fuotbaltraining út Easterein
seach ik thús dat de teller fuort wie.
Net allinne de teller, mar alles wat er bijheart op de fyts.
Stellen, professioniel stellen,
bewust alles der ôf helle,
sadat dy op de eigen fyts brûkt wurde kin.
De kommende wiken hâld ik wat fytsen yn de gaten
want ik haw in fertinking.
Der skarrele ien bij de fytsen om doe't ik oankaam.
Hij seach wat skruten.
Bang dat dy no warskôge is bin ik net.
Hij kin gjin Frysk lêze en it is sels de fraach
at syn Nederlânsk goed genôch is.
Ien kear yn de wike train ik in groep jonges bij it fuotbal.
Dat is in aardichheid moat ik sizze en foaral ek yn dizze tiid,
je binne der efkes út en bûten en dwaande.
Dy jonge binne noch gjin 17 of krekt wurden.
In moaie leeftyd.
Traine, dat slagget harren net altyd
want der is wolris in blessure, je fiele je wolris net sa fit
en der binne toetsen of leaver sein toetswiken,
"Toetswike, ik kom net"
"Moarn in toets, bin der net"
Moai dat dizze jonges de skoalle boppe it fuotbal ferkieze
want proffuotballer wurde sit er al net mear yn.
Toets, dat wurd koene wij earder net.
Wij hiene it hiele jier lêst fan rippetysjes.
Net mear as ien op in dei, wie in bytsje de rigel.
Ik siet net op fuotbal doe't ik 17 wie,
dus kin net út eigen erfaring sprekke
at ik de training ôfsein hie
at er de oare deis in rippetysje op it programma stie.
In rippetysje seagen je oankommen
in ûnferwachte oerhearring net.
Dat wie alle dagen in driging.
It húswurk in dei net leare
en dan in ûnferwachte oerhearring krije.
Ek al telden dy wat minder mei foar it gemiddelde
it koe dochs wol soarchje foar in funest leech sifer op it rapport.
It rapport, dat bleatlei hoe't it echt siet mei de sifers.
At bliken die, dat je wolris in leech sifer net melden hiene thús
en dat it net allinne dy achten en njoggenen wiene dy't je wol meld hiene.
Ik haw gjin idee hoe't it no is
en ik hoech it ek net te witten.
Ik bin bliid dat de toetswiken wer foarbij binne
dan kinne dy jonges wer lekker traine.
Keunst en fytse dat is myn tema yn novimber.
Dus ek no wer trije dagen trochtrape.
16-11 nei it Ingelske doarp Lollum
Yn Lollum stiet in oarlochsmonumint
Ik haw dêr al ris earder oer skreaun.
Dat kinne jim hjir lêze
17-11 nei de Freule yn Wommels
In moai ein fytst en útkomme yn Wommels
Op de Terp stiet de Freule.
Sij is de grûnlizzer fan de Freulepartij,
in jongeskeatspartij om gouden klokjes.
Sij soarge foar de Freulewenten
12 karakteristike hierwenten bij it keatsfjild
Sij is de oanlieding dat er in Freuleleane is yn Wommels
en de oanlieding foar de jûn fan de Freule
it (reuny)feest fan Wommels en fiere omkriten
18-11 nei Wûns
Mei in hurde wyn tsjin
fytsten wij it lûd fan seefûgels en guozzen temjitte
Wat tichter bij it wetter wat mear gekrijs
Wûns , in moai momunint as oantinken oan de Kanadezen
dy't foar ús frijheid fochten ha en dêrbij omkommen binne
18-11 nei Makkum
Yn Makkum ek twa oarlochsmonuminten
twa bijsûndere keunstretondens.
2 kleurrike gevelstiennen yn it Waachgebou
en Westenwind, in byld op de dyk
mei in krúske op de bealch.
Dan witte je it wol.
It is dien, it is oer, it is foarbij.
Oer net al te lange tiid
wurd ik hjir weihelle
mei grof geweld
tsjin de flakte.
Itselde lot as de buorbeammen
dy't folle earder hjir wei moasten.
Mar ik haw hope
dat der wat foar yn it plak komt,
dat myn fierstentegrutte gemeente
in beam fuorthellet
en der twa nije beammen plantet.
Der is plak genôch
12-11 nei Sibbeltje fan Gau
Yn Gau stiet Sibbeltje,
Sibbeltje Gjaltema.
Sij sjocht út op de tsjerke fan Gau
wêr't har tinkstien ynmitsele is.
Sibbeltje liet bij har stjerren jild efter
wêr't de earme bewenners fan Gau, Goaingea en Offenwier
mei kryst 8 pûn bûter en in krintebôltsje fan krigen.
