woensdag 26 november 2008

35 jier lyn



Snein 30 novimber moat in bysûndere dei wurde foar mij. Yn 1972, 1973 en 1974 siet ik op de Middelbare Detailhandels School (MDS) yn Ljouwert. Dat is dus no sa'n 35 jier lyn. It wie in lytse skoalle en ik moat sizze dat it in moaie tiid wie. Omdat it de ienige MDS yn Fryslân wie, kamen de learlingen oeral wei. Fan de Blesse oant Dokkum en fan de Harkema oan Mullum. Nei dy trije jier haw ik hast nimmen wer sjoen. Allinne Sjoerd Reitsma fan WWS en Siebe Post fan Wikels Hallum trof ik noch wolris troch it fuotbal. En fansels Jan van der Meij, de eardere foarsitter fan de PC en yn dy tiid ús gymlearaar.
Troch schoolbank.nl binne der dit jier wat kontakten ûntstien en snein 30 novimber komme wij nei 35 jier wer bijelkoar yn Ljouwert yn de Koperen Tún. In bysûnder plak want dêr wiene 35 jier lyn faak keunsteksposysjes en it wie de bedoeling dat wij dêr hinne giene. Dat wie in drege opjefte want de 5 Pennies wien net fierwei.
Snein komm der fan fan de 33 sa'n 28 man!!! 2 wenje yn it bûtenlân, 2 koene echt net (dy krije spyt) en Gerrit bij de Ley is helaas ferstoarn.
Fan de 9 leraren fan komme der 7! Om werom te kommen yn de âlde tiid wat muzyk fan ...BZN

Ik wie yn dy tiid tegearre mei Ate Eijer fan Jobbegea of fan de Tredde Slús (ik snapte net hoe't dat siet dêr) fan fan BZN. De âlde BZN mei Jan Keizer op drums en Jan Veerman as sjonger.

maandag 17 november 2008

Postmoderne hedonist

Ik haw grut nijs: Ik bin in postmoderne hedonist. Geweldich net ju. Dat hiene jim net tocht. Ik ek net trouwens. Ik wist net iens dat der postmoderne hedonisten wiene.
Ik haw okkerlêsten wat fragen beandere en krige no de útslach: in postmoderne hedonist. Ik neam it noch mar in kear, dan kinne jim der oan wenne.
Want postmoderne hedonisten dat binnne " De pioniers van de beleveniscultuur, waarin experiment en het breken met morele en sociale conventies doelen op zichzelf zijn geworden. "
Sa'n múle fol sprekt mij wol oan. Wat it yn de praktyk betsjut haw ik mar efkes opsocht oars wit ik net wat ik bin en hoe't ik mij gedrage moat:
"Mensen die tot de postmoderne hedonisten worden gerekend, zijn individualistisch en tonen een sterke wil tot zelfbeschikking. Ook hechten zij veel waarde aan zelfontplooiing en persoonlijke groei. Mensen binnen dit milieu hebben een onafhankelijke leefstijl en hechten er veel belang aan zelf te kunnen beslissen over de dingen die hen aangaan. Werk is belangrijk, maar niet heilig: ook activiteiten in de vrijetijdssfeer kunnen intrinsieke voldoening geven. Postmoderne hedonisten genieten van kunst en cultuur (museumbezoek, cabaret en toneel), maar er is ook sprake van een rijk uitgaansleven en er wordt veel aan sport gedaan. "

At ik dizze typearring lês dan kin ik mij dêr wol yn fine. Ik mei wol sizze dat ik der grutsk op bin dat ik in postmoderne hedoniet bin. Je sille mar in kosmopoliet of in postmaterialist wêze.

woensdag 12 november 2008

Freek myn held yn novimber

Wylst 8 miljoen Nederlânners nei Peter R. de Vries seagen omdat hij fiergeande onthullingen dwaan soe oer Joran fan der Sleat, siet ik gewoan yn myn hok efter de kompjoeter. Wat muzyk harkje en wat surfe.
Ik haw hielendal neat mei dy man. Syn arrogante toantsje stiet mij net oan. It feit dat hij sjows makket fan misdied fyn ik hielendal neat.
Efterôf die bliken dat Peter R. him dochs wol wat fersjoen hie op de saak. Je kinne ek sizze: hij hat ferlern.
En dus gie Peter R. út op revansj. En wat is no moaier as de selde persoan wêr't je earst fan ferlern hawwe om dy no echt te ferslaan. Nee, om dy der yn te luizen. Mei in soad bravour waard it wer oankundige en bij ús waard de bank ek al wer reserveard op sneintejûn. Gelokkich wie Freek de Jonge der noch. Dêr haw ik neat oan ta te heakje. Oan dit moaie tillefysjefragmint. Wêr't dúdlik waard dat Peter R. sjen liet hoe min hij oer ferlies kin en hoe min at hij diskuseare kin. Freek do bist yn novimber myn held. Ik hie it Peter graach mei de selde wurden fertelle wold. Mar dit is ek prima. It liet wat Freek de Jonge dêrnei sjongt is it krystliet fan 2009. Skitterend

vrijdag 7 november 2008

It leauwen

Justerjûn hie ik mei in oantal tiidgenoaten ûnder it genot fan in bierke nei ôfrin fan de training in prachtich petear oer it geastlik libben. En dat libben fan ús dat hie in protte parallelen. De oanlieding fan ús peatear wie it feit dat twa fan ús de foarstelling "Zelle" bijwenne hiene. It ferhaal, dat geweldich spile waard troch Freark Smink, giet oer in dûmny dy't tige eigensinnich wie en syn eigen wize fan libjen hie. Wij praten oer ús jeugd, de tsjerke en it ferfolch. Hoe dreech at is om fanút it eardere "nei tsjerke moatte" it in posityf ferfolch te jaan. Hoe lestich it is om fanút ús "nei tsjerke moatte" de bern dat selde moatten op te lizzen. En wat der bart at je it los litte.
It ferhaal sa't Freark dat spile wie net allinne it ferhaal oer it libben fan Zelle, mar it wie ek it ferhaal fan Freark en ......fan ús.
Derom rekke it stik mij ek sa, want de opfieding yn de jonge jeugd bliuwt altyd in stimpel drukken op hoe't je yn it libben stean.
Doe't ik woansdeitejûn fanút de foarstelling yn Snits thúskaam, lei der in folder yn de brievebus. Fan de Stichting Uit de Bron van Christus. In útnoeging om te kommen nei in iepen dei. Tafal bestiet dat? It briefke hat de keamer net helle. De griene papierkontainer stie yn it paad.
Freark fertelde in prachtige anekdote oer it bidden: Op de sportdei mei iepenbiere en skoalle mei de bibel bern moast Freark yn de finale tsjin in iepenbiere. De iepenbiere wûn. Grutte teloarstelling bij Freark, omdat hij de jûns der foar bidden hie foar in goed resultaat. En dat hie de iepenbiere seker net dien.
Janis Joplin bidt ek:


Ek ferwiis ik jim noch graach nei Het gebed fan CD Lewis. Neffens mij waard dit in nr 1 hit yn Nederlân.