Wettereangst

Ek ik haw myn dreamen. Mei mear as bysûndere belangstelling folgje ik as lânrôt it skûtsjesilen. Skûtsjeskipper wêze dat is in dream foar mij. Mar om dat te wurden moatte je út in skipperslaach komme. En dat liket der net op. Ik bin yn de stambeam al oan it sykjen west at ek earne in oanwizing is dat ik skippersbloed ha, mar it levere neat op.
Ik sil mij der bij dellizze moatte dat skipper wurde der net ynsit.
Net allinne om dy reden sit it der net yn. Ik haw ek wettereangst. Ik tink net dat ik dêr mei berne bin. Ik slút net dat, nee ik bin der wol wis fan, dat haw ik opdien doe't ik 6 wie. Fanôf dat momint wie wetter gefaar, wie wetter de dea. Yn dy sfear bin ik grut wurden. Mei dat gefoel moast ik swimles dwaan yn it LOZ, it Leeuwarder Overdekt Zwembad. Wat wiene dat freeslike middeis. Hieltyd mar wer de striid oangean mei it wetter, mei dy swimleraar. In diploma? It is him net wurden. Ik moast altyd stean kinne, oars bruts der fan binnen panyk út bij mij.
Boatsjefarre is gjin genoegen foar mij en ik moat fêststelle dat it mei de jierren allinne mar slimmer wurden is. Wettereangst.
Skûtsjeskipper wurde dat sil in dream bliuwe foar mij want in dream mei wetter is bij mij meast in nachtmerje.