donderdag 13 mei 2010

In lange dei

Stel no ris foar dat kunde fan mij út it Westen fan it lân woansdei belle hie en tsjin mij sein hie: "Aant, ik wol tongersdei nei it keatsen yn Tsjummearum. Ik haw heard dat it allegear oars wurdt en wol it âlde spul in kear meimeitsje. Fan de earste oant de lêste slach wol ik it meimeitsje. Wat soesto dêr fan fine."
En hij heakket der noch oan ta: "Ja ik wit datsto wol wat kritysk bist oer it keatsen mar dit moast foar mij oer ha, ik wol it mei dij belibje."
Myn foarstel om de hiele dei nei de blomkemerk yn Ljouwert te gean, waard net yn behanneling nommen.
En sa fytse wij (yn myn fantasij)moarns om 9 oere Wommels út om nei 18 kilometer oan te kommen yn Tsjummearum. 10.00 begjint it.
Ik lis him út dat ik earst foar Wommels bin, dêrnei foar Easterein en dêrnei foar Hartwert en dat it mij dêrnei hielendal neat útmakket. Foar 12 oere binne myn en dus ek syn favoriten der ôf. Wij drinke wat (net ûntinkber) wij ite in fiskje, wij rinne wat en wij prate wat mei dizze en dy. En wij sjogge wat nei it keatsen. Mar foaral wij wachtsje...wachtsje...wachtsje op de lêste slach. Om ende bij 19.00 oere falt de lêste slach en wij binne stikken. Stikken fan it wachtsjen.
Op wei nei hûs prate wij nei. "Hat it wat foldien?", sa wol ik graach witte.
Ik krij der gjin sinnich wurd mear út. Hij falt op de fyts yn sliep deawurch fan it wachtsjen.

Gelokkich haw ik gjin kunde yn it westen dy't sokke fragen stelt. Gelokkich koe ik it sels bepale. Op de fyts nei Tsjummearum (18 km) Wommels, Easterein en Hartwert foar tolven ferliezen sjen, in praatsje, in bakje kofje en kibbeling, op de fyts nei Ljouwert (22 km), swinge op de blues fan the Nighthawks yn de Prinsetún, in bierke of wat en op nei hûs (21 kilometer). In moaie dei en foar iterstiid thús.

Geen opmerkingen: