Gjin leger, gjin oarloch

Maarten van Rossum, de eigensinnige professor, dy’t in miening hat oer alles en elkenien, wat mij tige oansprekt, sei it dizze wike: “At Hitler der net west hie, hie der gjin twadde wrâldkriich west”. Ik tocht oan dy útspraak doe’t ik 5 maaie op it befrijingsfestifal yn Wageningen wie. No, ja befrijingsfestifal. Bij de muzyk wie net te kommen. Ik skat dat ik mij lans sa’n 50.000 minsken wrotte moast om van Velzen te sjen en dat hie net slagge sûnder spul te krijen. En dat is no krekt net de bedoeling at it om frede giet.
“At der gjin leger wie, is der ek gjin oarloach”, mompele ik yn mijsels, doe’t ik lans dy oare 50.000 minsken fytste dy’t oan de kant fan de dyk stiene. Sij stiene der net foar mij, mar se stiene dêr te wachtsjen op al dy jeeps, tanks, militaire korpsen, 3-tonners, Kanadezen en soldaten dy’t oan de optocht meidiene.
Ik seach soldaten en foaral eks-soldaten. Sij hiene foar dizze gelegenheid harren uniform wer opsocht en rûnen mei it boarst foarút, foar safier dat slagge mei al dy medaljes op it boarst.

Depri waard ik der fan. “At der gjin leger wie, is der ek gjin oarloach”, sei ik lûdop en it wie mar in gelok dat se mij net ferstiene oars hie ik miskien al wer spul hân.
“At der gjin leger wie, is der gjin oarloach,” en ik tocht oan myn jeugdsûnde fan jannewaris 1975 oant april 1976.
5 maaie 2010 wie ik yn Wageningen, it episintrum fan de betinking. En ik wie bliid dat ik de stêd gau efter mij litte koe. Ik ferlangde nei it befrijingsfestifal yn Ljouwert. Nei in bierke yn de Prinsetûn en nei Scrum. Want dêr wurd ik net herinnere oan in leger wat der nea wêze muotten hie.
Stel je foar...gjin leger.....