maandag 26 oktober 2020

In mes

 



Wol faker as ien kear tink ik, 

wannear wie dat no krekt.

Sa as, 

wannear liet ik de autoped links lizze en fytse ik;

dat er rinfytsen wiene, lyk as no, dat leau ik net;

dat er fytsen wiene mei sydtsjiltsjes, it stiet mij net bij.

Sa as,

myn earste mes, wannear krige ik dat.

Want dat wit ik noch wol,

wij hiene froeger in mes yn de bûse,

ús bûsmes.

Der stiet mij gjin momint bij 

dat ik dat ek brûke koe bij rúzje.

In mes dat hiene je yn de bûse

om in punt op in stok te meitsjen,

om in spultsje "lân feroarje" te dwaan, 

troch it mes falle te litten yn fijandelik gebiet,

om in stjonksigaar út it reid te snijen,

en alle oare dingen dy't ik net mear wit

mar te meitsjen hiene mei boartsjen.

In mes,

ik hie in meske yn de bûse, 

doe't ik nei Liverpool soe 

want ik tocht dat is altyd maklik 

want der sit in flessewipper op

en dy wolle je graach bij de hân ha op in fuotbalreiske.

"piep, piep"sei it apparaat

en it meske ferdwûn yn de bak bij de douane 

en bleau efter yn Nederlân.

It mes anno 2020 is in stekwapen wurden

en wurdt no ferbean yn Zaanstad.

Ik fyn it prima.

se meie it oeral wol ferbiede

en dy boete fan 2500 euro dat moat helpe

om de messen thús te litten.


Geen opmerkingen: