In croissantsje

"Mei ik dizze menear in croissantsje oanbiede?".
Mei dy wurden waard ik fannemoarn begroete bij it stasjon yn Snits. Om goed healwei achten gean ik dêr altiten op syk nei reade jaske dragers, mei it wurdt Spits der op.
De Spits helje foar myn kollega's. Spesjaal foar de kollega's dy't de kofje om kertier foar achten al farsk klear stean hawwe, at ik ûnder brûs wei kom.
"Mei ik menear in croissantsje oanbiede?", kaam wol út de mûle fan in frommeske mei in read jaske oan, mar it wie net de krantefrou.
"Ik haw krekt iten, doch mar net" sa sei ik slap. Want foar in moarnsbrochje meie se mij oars bêst wekker meitsje ek al is it in croissantsje wêr't ik net hiel sljocht op bin.
"Mei ik jo dan in flyer oanbiede", wie de twadde fraach en it wie dúdlik dat dit dus om de ferkiezing gie. It croissantsje wie dus bedoeld om mei oan de praat te hâlden en wylst ik mei de mûle fol frânske bôle stie, gjin werwurd jaan te kinnen.
"Ik hoech gjin flijer," sei ik moai op tiid, "want ik wit al wat ik stimme wol".
En doe slúte Janne Wytske de Vries, de deputearre fan de PvdA dit koart ûnderhâld ôf mei de deadogger fan de dei : "Moai dat je stimmen gean".

Yn it ferline hie ik altyd in protte argewaasje oan de minsken hjir yn it doarp dy't alle jierren, alle ferkiezings in print fan de selde politike partij foar de ruten hiene.
Dat hie net wêze moatten. Sa lang ik stimme kin en mei en it is gemeentelik of provinsjaal dan stim ik FNP. Ik bin al net folle better as al dy oaren.
En op it wurk oan de kofjetafel mocht ik hjoed útlizze op hokker 5 punten ik kar makke foar de FNP. Ik slagge mei flagge en wimpel en rekkenje der sels op dat in oantal myn foarbyld folge hawwe. En dat sûnder croissantsje en struibriefke.