Ella

Op 7 oktober 2019 ferstoar Ella Vogelaar.

Sij seach it libben net mear sitten.

"Vogelaar, Ella", hoe sit it ek al wer.

Mei dy fraach gûgele ik mij nei in boek.

"Twintig maanden knettergek"

Nijsgjirrich nei de eftergrûn fan dy titel

freegje ik it boek oan bij de byb.

Ik haw it út.

It measte lêzen, net alles.

Al dy politike dilemma's fan 2007 en 2008 

dat is mij no wol goed.

Mar fan wat ik lês, slacht de skrik om myn hert.

Wat hat dy frou in ûnmooglike striid fiere moatten

tsjin de eigen partij, tsjin mei namme Wouter Bos.

Dy glêde prater,
dy't sels gjin belsissingen doarde te nimmen

dy't fol griffermearde streeksjes sit

dy hat har oan de kant setten.

Hij as minister fan jildsaken joech har in portefeuille

sûnder budzjet. 

20 moannen hat se oars net dien as fjochtsje om jild 

om it troch oaren fêststelde belied út te fieren.

Djip respekt haw ik foar har,

foar de striid dy't sij levere.

Dat it minister wêzen yn algemiene sin

gjin earebaan is, wurdt mij ek dúdlik.

Fan moarns 6 oant jûn 12 oere is sij oan de slach.

Eigen tiid bestiet net.

Dêrom is dit boek sa moai.

It is skreaun troch har partner

dy't al pensionado is op dat momint

mar dy't har stipet mei rie en dieden.

20 maanden knettergek,

in prima titel fan in moai boek