Jorwert

 Ik lês op dit stuit in boek fan Hakan Nesser.

In prachtich boek, 

wêryn it oer  in boekenresinsjeskriuwer giet.

Fan de 100 resinsjes dy't hij skriuwt foar in krante 

binne der 75% negatyf.

Bewust negatyf.

Negatyf betsjut dat hij de skriuwer oan de grûn ta ôfbarnd.

Ik tink hjir oan 

wylst ik wat skriuwe wol oer it iepenloftspul fan Jorwert.

It leafst bin ik altyd loovjend.

Ik haw mij ferskuorrend fermakke,

ik haw mij de bûsen útskuord

lake om al dy prachtige taalgrappen.

mar dat is allegear foar it skoft.

Nei it skoft haw ik neat field.

Argewaasje miskien oer al dat geweld.

In boek mei sjitterij, ik stop gelyk

In film mei geweld, ik hoech it net te sjen.

In iepenloftspul mei geweld, 

ik hie wol fuortrinne wollen

Dat leit net oan de spilers of oan it dekôr 

want dat wie wer geweldich.

Dat leit oan myn ôfgryslike hekel 

om nei geweld te sjen.