Ferline wike wie ik in midwike yn Egmond en neist it fytsen, it fuotbal sjen haw ik mij poerbêst fermakke mei Life de biografy fan Keith Richards, ien fan de gitaristen fan it earste oere fan de Rolling Stones.
Wat in drugs, wat in frouen, wat in muzyk, wat in rock en roll, wat in ferhaal. Keith docht syn ferhaal hoe't it allegear begong, wat harren ynspiraasje bron wie (de blues) en hoe't it libben fan in rocker wêze kin.
It is hast net te leauwen dat sa'n man noch libbet. No al hiel lang skjin mar dat in minsk safolle ferskillende soarten drugs oerlibje kin, is hast net te leauwen.
It boek jout wat mij oangiet in prachtich byld fan de Stones mar ek fan tal fan oare bands fan ein jierren 60 en begjin jierren 70. Dat se yn safolle lannen sa omstriden wiene troch harren gedrach en útstrieling hie ik net meikrigen yn dy tiid.
Machtich om te lêzen hoe't it ta in liet komt,syn relaasje mei Mick Jagger en tryst om te lêzen dat krekt harren grutste hit "Satisfaction" harren hieloendal neat oplevert omdat oaren der mei dubieuze kontrakten allinne mar better fan wurde.
Sa'n 550 siden, mei in bulte ynformaasje oer dy tiid en dat is foar in Stones fen gjin straf om te lêzen.
Konkluuzje is wol dat de bêste nûmers skreaun binne ûnder ynfloed fan in hiele soad .....ja nim mar op: drank en hasj.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten