vrijdag 7 november 2008

It leauwen

Justerjûn hie ik mei in oantal tiidgenoaten ûnder it genot fan in bierke nei ôfrin fan de training in prachtich petear oer it geastlik libben. En dat libben fan ús dat hie in protte parallelen. De oanlieding fan ús peatear wie it feit dat twa fan ús de foarstelling "Zelle" bijwenne hiene. It ferhaal, dat geweldich spile waard troch Freark Smink, giet oer in dûmny dy't tige eigensinnich wie en syn eigen wize fan libjen hie. Wij praten oer ús jeugd, de tsjerke en it ferfolch. Hoe dreech at is om fanút it eardere "nei tsjerke moatte" it in posityf ferfolch te jaan. Hoe lestich it is om fanút ús "nei tsjerke moatte" de bern dat selde moatten op te lizzen. En wat der bart at je it los litte.
It ferhaal sa't Freark dat spile wie net allinne it ferhaal oer it libben fan Zelle, mar it wie ek it ferhaal fan Freark en ......fan ús.
Derom rekke it stik mij ek sa, want de opfieding yn de jonge jeugd bliuwt altyd in stimpel drukken op hoe't je yn it libben stean.
Doe't ik woansdeitejûn fanút de foarstelling yn Snits thúskaam, lei der in folder yn de brievebus. Fan de Stichting Uit de Bron van Christus. In útnoeging om te kommen nei in iepen dei. Tafal bestiet dat? It briefke hat de keamer net helle. De griene papierkontainer stie yn it paad.
Freark fertelde in prachtige anekdote oer it bidden: Op de sportdei mei iepenbiere en skoalle mei de bibel bern moast Freark yn de finale tsjin in iepenbiere. De iepenbiere wûn. Grutte teloarstelling bij Freark, omdat hij de jûns der foar bidden hie foar in goed resultaat. En dat hie de iepenbiere seker net dien.
Janis Joplin bidt ek:


Ek ferwiis ik jim noch graach nei Het gebed fan CD Lewis. Neffens mij waard dit in nr 1 hit yn Nederlân.

Geen opmerkingen: