Morrison

It wie krekt al hie de noch altyd 27 jierrige Jim Morrison betocht om 40 jier nei syn dea in optreden te jaan. Gjin festifal, gjin mega seal mar gewoan op in boppesealtsje earne yn 'e wrâld.
Noch ien kear soe hij alles út de geast helje wolle om syn spesifike klanken as sjonger del te sjongen. Noch ien soe hij tusken dat rockoargel, de drums en de gitaar stean wolle om mei te gean yn it goeie ritme. Noch ien kear soe hij weidreame wolle yn syn teksten, soe hij op gean wolle yn syn lieten, soe hij foar op it poadium fuortkrûke wolle en soe hij dichtsje wolle.
En noch ien kear wat LSD ha wolle om it ien jûn fol te hâlden. Sij soe noch graach in kear "the End" útrekke wolle ta 13 of 14 minuten miskien wol 19 minuten.
Noch ien kear......
En dêr stie der dan juster op de boppeseal fan Kiehool yn Burgum. Twa kear in oere alles út de kast. Alles wat the Doors sa spesifyk hawwe oan lûd kaam der út. De boppeseal fan Kiehool hie alles wat dit konsert sa bysûnder makke. Geweldige muzyk, entûsjaste jonge en âlde Doors fans, in feest fan herkenning, in peukje hjir en in peukje dêr (op it poadium) en in goed bierke foar mar 1,25.
Jim Morrison is werom nei syn grêf yn Paris en sil net wer komme mar d'n Doars dy hoopje wij wer te sjen en te hearen.
Machtich.
En de jonges en it famke fan Skraal brochten ús fan te foaren en yn it skoft yn in lekker bluesstimming. Ek neat mis mei.