Hoe moai kin in lokaasje wêze. De teatertún yn Riis dus. Sfearfol dêr bij it bosk efter it ferneamde hotel Jans. Sneontejûn wiene se der allegear wer: de troue leafhawwers fan de Pink Floyd muzyk en wij. Wat griis hjir en krakkemikkich dêr. Mar allegear fol fjoer at de earste klanken fan de band Pink Faces begjinne om 21.30. De sjurts mei ferwizingen nei bijgelyks de The Dark side of the Moon trip binne wer út de kast helle.
Pink Faces is n prima band sa sil bliken dwaan. It Pink Floyd publyk (tusken de 300 en 400 man/frou skat ik yn) geniet mei folle teugen en wat langer de jûn duorret wat mear men los komt. Der wurdt swaaid en it ritmysk meibewege op de muzyk is in aardichheid om te sjen. Der wurdt tusken de stuollen sels dûnse.
Ik bin net de grutste fan fan Pink Floyd mar der sitte fansels wol in oantal masterwurkjes bij dy't ek mij reitsje. Foaral de wat steviger nûmers kinne mij it meast bekoare. Krekt foar tolven is it dien en wij sjogge werom op in prima jûn. In prachtige akkomodaasje, in prima band en in organisaasje mei allegear frijwilligers dy't der nocht oan hiene om hjir oan mei te dwaan.
Yn it foarprogramma spile Blue June en dat wie al in prima begjin fan de jûn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten