Om 5 oere begong it grutte en bettere wurk. Between the Buried and me. Der wiene wierskynlik noch wat metalisten oproppen om foaral noch nei it Bolwerk te kommen. Spyt sille se der net fan hân hawwe.
De Amearikanen spilen mar leafst 6 nûmers mei in gemiddelde fan 15 minuten per nûmer. Gjin tiidferprutse mei ynprate, beprate en hantsjeklap.
It klonk as in hurde klok en der siet in soad fariaasje yn de trije gitaren, de toetsen, it slachreau en it sjongen.
De tsjustere seal ljochte faak genôch op troch moaie ljocht effekten.
Tweintich oer seizen stie ik wer bûten en hearde ik bij Turns de skriezen wer in bytsje en bij Easterein wiene alle metallûden ferfreaun troch lûden út de natoer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten