Wij wisten dat hij freed te riden soe, wij wisten ek dat hij fan in útdaging hâldt, wij wisten dat hij jierren net folle riden hie en dat hij dizze wike toch mar nije redens kocht hie, wij wisten dat hij in goeie kondysje hat en dat hij op karakter hiel wat berikke kin.
Mar dat hij op dizze dei moarns om 7.00 oere bij de Swette alinnne fan start gien wie foar de tocht, hie der net echt oanjûn.
Jûns tsjin achten belle hij fanút Dokkum. Hij wie noch altyd oan it riden en hij hoopte binnen twa oeren op de Bonkefeart oan te kommen. Goed 21.00 oere stiene wij op de útkyk bij de Bonkefeart. Tsientallen minsken stiene dêr mei ús om te wachtsjen op harren eigen helden. Ien foar ien, twa bij twa, of trije bij trije kamen se binnen.
Yn de fierte seagen wij de skommeljende ledlampen oankommen en fol ferwachting hoopte elkenien dat it dan einliks safier wie.
Tsjin healwei tsienen kamen der fjouwer ljochtsjes oanskowen. Fan fieren hearden wij syn stim: "meielkoar oer de finisj" hearde ik him sizzen. Mei 3 ûnbekenden hat er fanôf Frjentsjer trochsetten. Stapke foar stapke foarútsjen en streekje foar streekje op nei de Bonkefeart.
Leadswier, min iis en in soad klúne.
Mar wol op karakter trochsetten.
En dat ik noch in kear sjonge soe Bonke..bonke...bonkefeart op de finisjstreep om ien binne te heljen is hast net te leauwen.
Oer dat karakter haw ik noch in moaie foto. In fytsfakânsje fan 1992 of 1993. 11 of 12 jier. Fytskarre efter de fyts krekt as syn heit. De paden wiene net altyd like moai. Der moast betiden flink klúnd wurde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten