Knilless

Ik fal yn werhelling at ik de útspraak " ik bin net sa fan de poëzij" al wer oan it skerm ta betrou. En dêrom frege ik mij sneontejûn oprjocht ôf doe't ik op de fyts ûnderweis wie nei Britswert, wêrom ik net nei de Wild Romance (sûnder Brood) yn it Bolwurk gie of gewoan mij thús fermakke mij in boek.
Wêrom hie ik dizze datum in skoftke lyn al myn myn aginda beskreaun mei "Britswert"?
Wêrom liet ik "it feest" bij SDS foarbijgean om foar te kommen dat ik net fit genôch wie om in literêre jûn yn Britswert mei te meitsjen?
It moat Knilless west ha. Foar mij in twitteraar dy't ik folgje en dy't meast oer gewoane nijsgjirrige saken skriuwt lykas syn fytstochtjes, syn bami-iten, syn (Wallander) filmkes, syn (eardere!!) argewaasje tsjin de Omrop en foaral syn leafde foar de Fryske taal.
Dat Knilless (Cornelis van der Wal) syn bondel dêr presintearre tagelyk mei de nije bondel fan Elmar Kuiper die mij besluten om mij in jûn oer te jaan oan de wrâld fan de poëzij.

Yn in fermidden fan allegear skriuwers en dichters en skriuwsters en dichteressen seach ik myn eagen út en harke ik myn earen fan de holle. Troch gedichten, ferhaaltsjes, literêre grapkes (tink ik) , útiensettingen, filosofyske beskôgingen en nei klanken en lûden fan muzikanten.
It wie in goeie jûn. Ik haw mij net ferfeeld dy goed twa oeren. Ik haw sels net op myn horloazje sjoen. Mar at ik nei dizze jûn poëzij leafhawwer wurden bin, dêr twifelje ik oan. Sil noch ris in bondel fan souder helje, om it te besykjen. Want yn de jierren 70 80 haw ik der meardere kocht en nea wer nei om sjoen. Kom ik dêr troch hinne no wa wit.....

Beste Knilless, ik moat noch wol efkes kwyt dat de skrik mij om it hert sloech doe't ik oanfytsen kaam bij de tsjerke yn Britswert. Want dat de auto fan dyn minst favorite waarman dêr ek stie, stie mij mar min oan. Dat koe neffens mij mar twa saken betsjutte: of hij krige it earste boekje Kristus Pavlov of wij moasten oan de ein fan de jûn "oant moarn" roppe foar SBS 6.
Miskien dat ik dêrom sa'n goed sin hie doe't ik nei hûs fytste: it wie beide net wier.






(Elmar Kuiper)