Al moai wat jierren lyn wie ik ôfheakke om nei it iepenloftspul fan Jorwert te gean. Te folle sjongerij. Musikals binne net myn ding. Ferskes fersteure yn myn belibbing de tekst en dêrtoch it ferhaal.
De lêste twa jier haw ik it paad nei Jorwert wol wer fûn, omdat it wer stikken wiene mei in ferhaal sûnder dat lieten dat ferhaal yn de war skoppe.
Dit jier Bohemia. In protte ferskes hearde ik fan Jorwertgeanders. Miskien bedoelden is wol te folle.
Mei de oankundiging fan dat de lieten fan ACDC en Bram Vermeulen de reade trie binne yn dit stik, binne myn ferwachtingen heech. En dat is altiten gefaarlik. Dan kin it dochs allinne mar ôffalle?
Ik haw letterlik en figuerlik op it puntsje fan de stoel sitten. It wie in prachtige muzykfoarstelling en sokke muzyk meie se mij wekker foar meitsje.
Ik haw ek mei nocht harke nei de subtile teksten yn it moaie Frysk. Neat mis mei.
"It ferhaal hat net folle om de hakken" lêsde ik as oardiel foarôf.
Soe best kinne dat hat mij net steurd.
Wat mij tsjinstiet is it feit dat der neist in oantal krêftige rollen, dy't prachtich bespile wurde, wat te folle " deade " rollen binne. De bijrolspilers sieten der mar wat, rûnen sa no en dan wat om en seinen sa no en dan wat.
Bij wat fan dy saaie sêenes, seach ik út nei noch mear ACDC en Bram. Machtich. Dy tsjinstellingen fan ACDC en Bram Vermeulen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten