De búkgryp is der, dat hear ik om mij hinne.
Beroerd en mislik en foaral kotse
Ik haw der gjin lêst.
Ik haw seker genôch werstân.
Tiisdeitemoarn draaf ik myn 5 kilometer.
Ik helje wer in moaie tiid
Nei it bekommen, it útswitten en it brûzen
fiel ik swiere wurgens yn de fuotten
Dat haw ik oars net, dan fiel ik mij fitter.
Haha tinkt it firus, dat ik fêst al bij mij haw,
in ferminderde werstân, dus slaan ik ta.
Binnen it oere rin ik om mei dat spuigefoel,
it sit mij oan de strôt ta,
bin net mear foarút te brânen
en lis de rest fan de dei op de bank of yn in luie stoel,
mei in hongerich gefoel kom ik de dei troch
want ite liket mij net ferstannich
Dat frekte firus, taslaan at je op je swakst binne.
It giet no wol wer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten