Der wurdt wat relskopt en protesteard hjoed de dei.
It soe neat foar mij wêze.
Protesteare, de dyk op, ik moat der net oan tinke.
Ien kear haw ik sa gek west.
It sil yn 1971 of 1972 of sa west ha, doe't ik op skoalle siet yn Ljouwert.
Chris van Veen wie minister fan ûnderwiis.
Hij hie ferkearde plannen.
Ik wit net mear hoe slim dat allegear wie,
mar it wie wol sa slim dat de learkrêften ús oertsjûgen
dat it nedich wie om mei de bus nei Rotterdam te gean.
"Van Veen, ga heen, Van Veen ga heen",
dat songen wij, nee dat raasden wij út folle boarst.
De hiele middei, jûn en de heale nacht fuort en ik haw begrepen dat it neat holpen hat.
Ik wie yn alle gefallen foargoed genêzen
fan demonstraasjesucht.
Ik draai gewoan muzyk.
Protestmuzyk.
Dat helpt en dêr hoege je de strjitte net foar op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten