Leugen

 It is dus in leugen 

dat ik mar ien kear iepenlik yn protest gie.

In smoarge leugen.

Yn de jierren 60 wolle wij graach fuotbalje yn Wommels.

Op it keatsfjild is gjin opsje, dat is hillige keatsgrûn.

De Terp is dêr net foar bedoeld, sa wurdt ús foarholden.

Wij sykje ús heil op stikjes lân bij nijbouplannen,

mar dat duorret meast net lang.

Talinten fan Wommelsers sille altyd ferburgen bliuwe..

It is op in woansdei. 

It is 1968, ik bin 13.

Ik wit net mear wêr't wij weistjoerd binne.

mar wij binne kûgels.

op de gemeente, dat it allegear salang duorret,

mei dat fjildtsje

Ik bin fergetten, dat dat myn earste demonstraasje is.

Gelokkich lêst in meidemonstrant it stikje

en it is dus Jan Oosterhaven 

dy't mij wiist op myn ferjiteftige leugen.

Letter is der in folweardich fuotbalfjild kaam yn Wommels.

Ik haw der noch hiel wat wedstriden yn SDS 3 of 4 of 5 spile,

myn noch altyd net ûntdutsen talinten sjen litten.

Wer letter, binne der op in part apparteminten boud.

Dêr wie ik poer op tsjin. 

mar demonstreare siet er doe al net mear yn.