wannear wie dat no krekt.
Sa as,
wannear liet ik de autoped links lizze en fytse ik;
dat er rinfytsen wiene, lyk as no, dat leau ik net;
dat er fytsen wiene mei sydtsjiltsjes, it stiet mij net bij.
Sa as,
myn earste mes, wannear krige ik dat.
Want dat wit ik noch wol,
wij hiene froeger in mes yn de bûse,
ús bûsmes.
Der stiet mij gjin momint bij
dat ik dat ek brûke koe bij rúzje.
In mes dat hiene je yn de bûse
om in punt op in stok te meitsjen,
om in spultsje "lân feroarje" te dwaan,
troch it mes falle te litten yn fijandelik gebiet,
om in stjonksigaar út it reid te snijen,
en alle oare dingen dy't ik net mear wit
mar te meitsjen hiene mei boartsjen.
In mes,
ik hie in meske yn de bûse,
doe't ik nei Liverpool soe
want ik tocht dat is altyd maklik
want der sit in flessewipper op
en dy wolle je graach bij de hân ha op in fuotbalreiske.
"piep, piep"sei it apparaat
en it meske ferdwûn yn de bak bij de douane
en bleau efter yn Nederlân.
It mes anno 2020 is in stekwapen wurden
en wurdt no ferbean yn Zaanstad.
Ik fyn it prima.
se meie it oeral wol ferbiede
en dy boete fan 2500 euro dat moat helpe
om de messen thús te litten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten