Skries op' e hikke.

"Moarn", "moa", "hui" dat binne sa de kreten dy't ik moarns hear fan myn fêste tsjinlizzers. De iene leit plat op it stjoer, de oare fljocht as it dief mar sit rjocht op en de tredde rint mei de hûn. 4 dagen yn de wike sa'n bytsje de selde minsken. En meast op de selde plakken kom ik se tsjin. En alle dagen de selde bisten. "Myn haskes" efter Easterein, "myn swannen" bij Reahûs en dy ferrekte einen en jerken op it fytspaad tusken Wommels en Easterein. Altyd yn it paad en gjin each foar lisfytsers. Altyd twifelje wat sille wij dwaan lofts of rjocht om.
Mar yn dizze tiid fan it jier ferwûnderje ik mij it meast oer "myn skries op de hikke". Dizze wike foar de tredde kear op it selde plak en ûngefear de selde tiid. De muoite wurdich om efkes te stopjen.