zaterdag 2 april 2011

MacBeth

Ik hie gjin Ira Judkovskaja fan Tryater nedich op in Macmoeting om mij oertsjûgje te litten dat in besite oan MacBeth hielendal net sa ferkeard wêze soe.
Freedtejûn sette ik myn twa nei beste fytske foar en sette ôf nei Achlum.
De twa opfallende tinten hawwe op himsels al wat en de rêstige ûntspannen sfear foarôf diene de rest.
Neffens mij foar it earst dat ik gjin kaart yn de foarferkeap kocht hie en dat seit miskien wol wat. Twa kear 13 kilometer foar neat fytse hie oars net leuk west.
Moai dat der noch aardich wat folk op ôfkommen wie.
De stuollen op de tribune sieten goed, it dekôr seach der ferrassend út en it lûd wie prima. En dat lêste wie mar goed ek want ik skrilje gewoanwei net te bek at it geve en moaie Frysk myn earen binnendringt, mar foar in taalman klapperen myn earen betiden ek. "Wêr ha se it oer", flústere immen neist mij.
Hoates en toates oerfoel mij it selsferwyt dat ik net bij machte bin om der ek mar twa moaie sinnen fan te ûnthâlden. Noch sterker as oars hie ik grutte wurdearring foar de skriuwer fan sok toaniel (Shakespeare) en yn dit gefal foar de oersetster Nynke Laverman.
It is yn it earste part fan it stik efkes sykjen nei de rol dy't elkenien hat en it is ek wat wachtsje op aksjes. Want al hoe moai de tekst ek is, allinne nei moaie teksten heare hâldt gjin minske twa oeren fol.
Mar nei it skoft brânt it hielendal los. Alles falt op syn plak en de moaie teksten hiene al ynhâld mar krije no mear funksje.
MacBeth is mij goed befallen en tsjin twifelders soe ik sizze, nim de gok mar. Want al ha jim wat minder mei de taal it spyljen kin wis ek besjen lije.
Om goed kertier oer tsienen stean ik wer bûten. It is no tsjuster en ik sykje myn paad werom earst fia it stikje ûnferhurde Slachtedyk wat gelokkich aardich sljocht makke is.
En wylst harkje ik nei "de dei werom" en "mei it each op moarn" en wurde de teksten sa no en dan ûnderbrutsen mei muzyk sa as Status Qua. En nei de brûs en mei in bierke is it goed weromsjen op in moaie jûn.

Geen opmerkingen: