Ik hie it boek gau út:
it boek oer George Baker en syn Selection.
Net dat it myn muzyk is,
mar bin gewoan nijsgjirrich nei hoe't allegear gien is.
Rutger Vahl hat it skreaun,
sûnder meiwurking fan de haadpersoan.
Hij wol net prate oer bepaalde dingen út syn privélibben
mar fierders strielt it syn ego
dat er immen is dy't oer him
de "minst wurdearre komponist yn Nederlân"
skriuwe wol.
Dus ûntstiet in boek dat in moaie skriuwstyl hat,
mar basearre is op fan alles wat yn kranten en blêden stien hat
of wat oare bandleden of belutsenen noch fertelle wolle.
Dy oare blêden binne ek de Telegraaf, Story en Privé,
sadat it privélibben seker oan bod komt.
Dy oare blêden binne ek Oor en Hitkrant
en dy hawwe it net sa stean op sok soarte muzyk
Mar leafst in opsomming fan 27 siden
wêr't alle ynformaasje weikomt.
George Baker Selection,
ik haw se nea live sjoen
is in echte hitmasjine west
mei allegear simpele middle of the road meisjongferskes.
Grappich yn it boek is de ferwizing nei Spotify.
Dêr stiet in spyllist op mei 217 nûmers,
allegear mei it bekende deuntsje fan Una Paloma Blanca
Opfallend is ek dat George Baker syn bandleden nea goedgenôch fynt,
se meie dan wol mei optrede (want dan komt it net sa krekt)
mar de platen wurde makke mei studiomuzikanten
In nijsgjirrich boek dat seker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten