It Boalserter Suffertsje neamden se foarhinne de Boalserter Krante bij ús yn de famylje. Wêrom wit ik net. De Boalserter Krante is noch altiten in tige lêsber blêd.
Yn myn argyf fûn ik in oantal knipsels út dy krante út de jierren 70. Yn de rubryk "stêd en lân" stiene op in bepaalde momint 168 sei-siswizen.
Prachtich om dy no noch te lêzen. It papier is sa giel as jarre mar noch goed te lêzen. Wat mij opfalt dat der ferskillende fan dy sei-siswizen hurde taal hawwe. It liket mij aardich om sa no en dan wat fan dizze siswizen op myn blog te setten.
Hjoed in begjin.
En ik pak der fuort mar pear wrange siswizen út, dy't net útblinke yn froufreonlik wêzen. It muoit mij froulju, ik haw se net sels betocht.
Bêst beteard", sei de boer, "it wiif dea mar de ko libbet"
Ik sjoch it kwea oer de holle", sei Klaes en hij troude in lyts wyfke
No bin wij wer mei eigen folk, sei de boer, doe't er syn wiif te hôf brocht hie.
Men moet jin rêde, sei de boer en hij spande syn wiif foar de ploege
Fersinne is mooglik, sei de man tsjin it wiif, doe hied er de faam patte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten