Sneontejûn bij in optreden west fan Jacques Mees yn Kûbaard. Foarôf in ûnbekende foar mij. No net mear. Wat in prachtige lieten sjongt dizze troubadoer út Brabân. Syn trochlibbe stim wêr't de lieten fan Dylan, fan Cash, fan Prine, fan Waits en fan Neil Young klinke as echt.
It is ek de rêst dy't bij útstrielt mei syn alles relativearjende humor dy't dit túnkonsert ta iets tige bijsûnders makket. Hij wit ek net fan ophâlden. Mar leafst 4 sets yn in mankelike sfear. It skimerlampke en mear as syn ferbleekte spikerbroek en syn bleate fuotten wie der op lêst net te sjen. Mar syn stim en dit liet. Ik moast it efkes opnimme (en no diele). "ik speel geen vrolijke liedjes" hie hij sein en it wie ek sa.
Mar wat kaam ik fleurich thús.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten