Parc fermé

Foto Fred Cartens

"Parc fermé
dat is dat parkearterrein dêr
wêr't dy fytsen stean",
hearde ik sneon in wat âldere frou sizzen
tsjin har kunde.
"dat haw ik hjoed leard",
sei se der efteroan
"en ik mei der net komme"
hearde ik har ek noch sizzen.

Yndie, âldere frou,
dêr stean de fytsen en dêr meie jo net komme.
it wurd "fermé" seit it al,
dat is frânsk foar "ôfsluten".

sneon mocht ik
mei Carolien de Vries en Pieter Groenveld
bij de yngong stean
fan dat ôfsletten terrein yn Wommels

foar alven komme se al
mei harren autentike Gazelle reesfyts
de leadswiere trackingfyts
of it hypermoderne triatlonbeest,
mei koffers
of kratsjes
of tassen
fol klean, skuon, hândoek en foeding

bij it stek de kontrôle:
sticker op de fyts
nûmer bij de hân,
fyts beoardiele
remmen goed
helm net te los

It parc fermé
allinne foar de atleten
want it giet om harren spul,
om harren djoere fyts.

konsekwint wurde alle oaren minsken
ja sels bern, keard
om it parc te betreden
om bijgelyks efkes bij dy moaie fytsen te sjen
of noch wat bemoedigjende wurden te sizzen

dat kearen wurdt net altyd wurdearre
troch de nijsgjirrigen en de supporters
wol troch de atleten
want dat murken wij doe't it foarbij wie
en se harren fyts wer ophellen

tefreden en tankber,
dat it spul der noch leit en stiet
en dat litte se foaral ek merke
mei in "dankjewol, tige tank, dik yn 'e oarder"
en sa't Jacob van der Ploeg sneontemiddei meardere kearen sei:
sûnder jim (en dat jildt foar alle frijwilligers hjoed)
kinne wij dizze moaie sport net dwaan

it wie in learsume en noflike dei
op it park fermé
mei Carolien en Pieter