fan de foarstelling "Fan dy foar dy"
en it efterlizzende ferhaal lêsde,
wist ik it gelyk:
dêr wol ik hinne....
Doe't wij juster yn de seal sieten
bij Rottefalle
oan de Leyen
seach ik minsken om mij hinne
wêrfan ik tocht:
in protte sitte hjir krekt as my:
mei in reden,
mei in oorsaak
mei in ferhaal,
mei in ferline...
Selden sa'n bysûndere foarstelling sjoen:
sa trochtocht,
sa leechdrompelich,
sa ynteger,
sokke moaie eigen teksten
en tapaslike gedichten fan Douwe Tamminga,
safolle emoasje,
en sa moai spile troch Popke en Froukje
it wie sa echt
omdat it ek echt sa wie
beide in bern ferlern,
en dan beide dat eigen ferhaal
dat eigen gefoel,
yn de eigen omjouwing
It fielt hast net goed
om te sizzen dat wij genoaten ha
fan alles..
fan it loopke yn it tsjuster nei it gedicht fan Douwe
fan de ûntfangst troch de beide akteurs
fan de sfearfolle oanklaaiing
fan it prachtige spul
en de allessizzende teksten
en doe't it dien wie.
wie it efkes stil,
deastil...
it fielde as in wrakseling fan it publyk:
is in daverjend applaus op syn plak
foar dizze twa minsken
dy't in oandoare
sa'n fertrjitlik ferhaal sels te spyljen?
It fertsjinne applaus bleau gelokkich net út..
en sa moai
dat ûnder it genot fan in hapke en in drankje
elkenien bleau
om noch efkes nei te praten en nei te tinken
oer dizze bysûndere jûn.
en as lêste
sa moai
sa bysûnder
krigen wij dit prachtige boekje mei
mei gedichten fan Douwe Tamminga
en foto's fan de twa spilers......
Snein wiene wij by in stik fan Tryater
ik fûn it prachtich, Jellie fûn it net echt,
"dit is wat ik bedoel", sei se
doe't wij weromriden
"dit wie echt, sa echt, sa moai"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten