Ik seach koart lyn Keith Richard fan the Stones op tv. Syn libbensferhaal is klear. Yn boekfoarm. En oan syn lichem te sjen is dat hast ek klear. Wat in útlibbe lichem. As in hiele âlde man siet hij dêr. In gitaarleginde.
Hjoed lês ik dat the Stones wer op toernee geane.
Beste Mick, Keith, Charlie en Ron doch dit net. Sjoch yn dat dit net mear wêze moat. En at jim al geane, kom dat net yn Nederlân. Gean seker net nei dy freeslike Arena.
It hat moai west. Ik wol jim tige tank sizze foar jim muzyk en jim optredens wêr't ik twa kear bij west ha. In tredde kear sil ik net komme.
Krekt lyn wiene hjir de Dubliners ek noch yn Fryslân. Ik haw noch net ien heard dy't it moai fûn. "Ik gean der net wer hinne," dat hear ik. En soks is spitich. It lêste optreden wat je fan je favorite groep bijwenje, moat net it minste wêze. En dat frees ik bij jim ek. Twa fan de mannen fan de Dubliners moasten de hiele jûn sitte en koene hast net oerein komme. It liket mij better dat Keith ek net mear te gek docht op it podium, want it kin syn libben miskien noch wat ferlinge.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten