Groetsje yn in doarp is gewoan.
Goeie of hoi, krekt wa't it is.
dat is de groet dy't ik meast doch.
Net elkenien krijt in groet.
Der binne minsken dy't leaver neat sizze.
Nei trije kear stilte fan de oare kant
hâld ik mij fanôf de fjirde kear ek stil.
Ek yn Wommels binne der sokke minsken.
Makket neat út, meastal is der gjin reden,
mar past it net bij dy persoan om te groetsjen.
It wurd oars at it earst wol in groet is
en ynienen net mear.
Dan is der wat.
Sa ek dy frou mei dat hûntsje.
Ik spruts har tsjin oer iets mei it koroanabelied.
Je prikke litte dat wij dom.
"Dus wij binne domkoppen"
frege ik foar de wissichheid
"Dat sis ik net", ach lit mar
en se skuorde it hûntsje mei
en rûn fuort.
At ik har no tsjinkom seit se neat mear.
Sa sielich.......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten