Giel

De lêste jierren wurde op bepaalde plakken de maisfjilden opfleure mei sinneblommen oan de dykskant. Dat kin je it Frankryk gefoel jaan. Of it kompenseart it gemis oan de sinne. Tusken Wommels en Tsjom joech it mij it in giel gefoel en dat rekke ik net wer kwyt op myn koart ritsje hjoed.



Giel is ek de kleur fan de "FuelPower" yn Tsjom. It sil wer in hiel gebrul fan trekkers wurde dit wykein en de kâns is hiel grut dat de wiete drek je om de earen spat. Foar de leafhawwers fêst in feest. Ik haw mar ôfsein.


Yn Tsjom keatse se en fuotbalje se omraak. It opkreaze sportpark jout dêr foar folop gelegenheid foar. Mar at je yn Tsjom wenje en je wolle dochs leaver kuorkebalje dan kinne je dat yn Spannum dwaan. Mar thús oefenje kin altyd. Yn de tún. De giele koer stiet der útdagend bij de famylje Wille yn Tsjom.


Fan blommen haw ik gjin ferstân. Fan wetterblommen al hielendal net, mar se binne giel en passe hjoed wol yn it byld. Bij Tolsumersyl leit it der sa bij.


Bij Swarte Beien stiet de giele pylk fan de fyts11stêdentocht noch op de dyk. Ik lit mij troch pylken de wei net wize en gean rjochts ôf.


It is sa'n hoopfol byld yn al dy doarpkes fan Fryslân. Oeral komt in bus. Ek yn Kûbaard is in halte. Ik bin der noch nea in bus tsjinkommen.


Wer thús. Us fytsgaraazje is maklik te finen. De ienige op de buert mei in giele doar.


De fytsskuon kinne wer út. Moat der net oan tinke om op klompen in ein te rinnen mar bij hûs om, is it maklik. Se steane klear. En ek dy binne hjoed giel.