Sjongtalint

Op de legere skoalle stie ik net bekend om myn sjongtalint. Bij it wyklikse oerke sjongen hie master leaver dat ik myn mûle ticht hâlde, sadat master dochs noch sprekke koe fan “genôch” sjongkwaliteit yn syn klasse. Ik fûn it net slim en haw der neffens mij sels ek neat fan oer holden.
In goed wike lyn makke in kollega risselwaasje om nei hûs te gean. “Bist mei de auto” wie in fraach wêr’t ik it antwurd wol op wist. “Hast ek in CD spiler yn de auto”?
It antwurd wie ” ja, hoe sa”
“Dan haw ik in leuke CD foar dij. Net te hurd ride mar de spiler goed hurd oansette”
It wie in blanko CD en sûnder ek mar ien oanwizing wat it wie, gie sij op nei de Jouwer.
De oare deis komt de kollega optein lâns. Se sjocht mij mei grutte wurdearjende eagen oan en seit “Goh, wat kinsto moai sjonge, wat klinkt dat goed,”
Ferbaasd sjoch ik har oan; myn tinzen fleane hin en wer; wat stiet er op dy CD, haw ik in ferkearde CD jûn, is dit wat oars? Binne dit lûden fan optredens fan mij ûnder de dûs, of is dit myn fertolking fan “Rode Rozen” yn de tredde helte fan SDS 5. Wat is hjir oan de hân?
“Hoe, bedoelst, ik……….,” freegje ik hoeden.
“Of, of bisto dit net....... is dit dyn broer soms..... dan hat dy deselde stim...... ik fûn it moai, it klinkt goed”.
Hiel efkes wol ik har yn de waan litte, mar it slagget mij dochs net: “Mar beste kollega dit is in wrâldferneamde Ingelske groep, dy’t in moaie CD makke hat”.
Sij sjocht mij suver wat teloarsteld oan; miende kollega te wêzen fan de nije Rebroff, Bono, Jagger of Pavarotti.
En ik? Ik sil mij beriede moatte op myn takomst. Wat ik dwaan wol mei dizze fermiende kwaliteiten. Oan hokker talintejachtprogramma ik mei dwaan sil of bin ik dêr al te goed foar. En moat ik myn âlde skoalle ek noch oanklage fanwege it net herkennen fan myn talinten?
En beste kollega, wat der ek fierders bart mei myn sjong karriêre, ik sil altyd sizze dat ik ûntdekt bin troch dij. Yn de auto tusken Snits en de Jouwer.