"Wol pake ek keatse", sa freget Jelske fan 10.
"Mei mij, hjir foar"
Dat kin ik net wegerje.
At se fuotbalje wolle, jeu de boule, tennisje
ik sis meast ja tsjin de bern.
Mar keatse, dat bin ik (noch) net wend.
Se kin it spul heal, of noch iets minder
mar wij dogge in partijtsje en ik lis it har út.
Se krijt der suver aardichheid oan.
Fansels wurdt it 5-5 en 6-6
en net fansels, Jelske wint
Al dy platte ballen fan har krekt oer de line
ik kin der net bij.
Ik wit no wer, wêrom ik stoppe bin mei keatsen
dy bal fan de grûn pakke,
en dat hieltyd wer,
dat is neat foar mij.
Mar at Jelske wer wol
dan sil ik mij net fersette.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten