Amando

Peaskemoandei
Aaipop yn Nijlân.

it waait dat it rikket
mar tradysje is tradysje
ik gean op de fyts
fanút Wommels

mei wynkrêft 8,
pûsters fan 9
wrot ik mij troch de wyn hinne
bliid mei alle strewelleguod,
hoe keal it ek noch is,
bliid mei elke pleats
bliid mei elke kontainer dy't oan de dyk stiet

want ik ha ferlet fan lijte

foldien fyts ik nei trije kertier
Nijlân binnen
grutsk op dizze boppemjittige prestaasje,
sa hâld ik mij sels mar foar,
want oare fytsers seach ik doe net.

dweiltrochwiet bin ik ek,
fan it swit

dat is net nij foar mij
dat switten

mar ik bin der op taret,
mei in plastiktas ûnder de earm
meld ik mij bij de yngong

"mei ik dy tas ek besjen"
sa freget mij in jongfeint yn it giele jas
mei in ingelsk wurd der efterop

"dat like mij gjin probleem"
sis ik fol fertrouwen.
Syn gesicht belûkt
"dit is wol in probleem",
sa lit hij mij witte
en hâldt myn spuitbuske
Amando omheech

"mei der net yn", sa seit hij strang
ek mei in foarsichtich "Ja mar"
kom ik net ta in diskusje

ik ha gjin sin om mij op dat momint,
oan sokke saken drok te meitsjen
"stom" sis ik allinne
en lit him efter mei myn spuitbuske Amando.

noch in gelok dat yn de bierlucht
op it festivalterrein
de switlucht fan in fytser út Wommels
net te rûken is.