zondag 7 oktober 2012

Tsjoch op in oar plak

Tsjoch is in feriening fan Fryske muzikanten. Sij organiseare Tsjoch konserten en it Tsjoch festifal.
Dat Tsjoch festifal waard al moai wat jierren yn de Lawei yn Drachten holden, mar op grûn fan ferskate oarsaken is socht om in oare lokaasje.
Yn Wommels hielendal.....
Yn Drachten mienden se al dat se der mei in bus hinne moasten want Wommels dat is in hiel ein fuort.
No binne wij tal fan kearen nei de Lawei riden en it foel ús alle kearen wer mei.
De bus út Drachten kaam net en miskien is dat it ferhaal wol fan it wat tsjinfallende oantal besikers. De fêste groep út dy kontrijen liet it miskien no wol wat ôfwitte en de Wommelsers en minsken út dizze omjouwing hawwe miskien noch net yn de gaten dat dit in unyk barren is wêr't in grut ferskaat oan muzyk is en
















wêr't je der ek noch bij sitte kinne.


Mar leafst 70 ferskillende akt op 5 podia soargen foar in soad ferdivedaasje.
Ik haw der west fan goed sân oere oant tsjin ienen en haw mij tige fermakke mei. De optredens duorren allegear meast mar 30 minuten dus kinne je hiel wat meipikke sa'n jûn.
Myn oandacht gie út nei:

Jan de Vries, troubadoer út de Bildhoeke en mei syn karateristiek stim en nijsgjirrige teksten, hij song bûten doe't ik oankaam.

De Healers wiene mij net frjemd mar ik woe it bloeslûd dochs wer efkes heare en it fielde wer goed.

Melle Leegstra wie foar mij nij en hij stie yn in smoarhite boppeseal aardige  ferskes te sjongen, dy't yn goed smaak foelen.


Ljoubjr DE band stiet ek regelmjittich op in poadium wêr't ik bin en ik moat sizze dat it nijsgjirrige muzyk is mar krekt myn sjenre net is.

Ik koe noch moai in stikje Adri de Boer en band meinimme dy't no hearlike nûmers fan James Taylor oersetten hat en it earste CD'tsje oerlange oan de slachwurker.

Herman & Rosita, binne de twa Belgyske gasten. In fermaaklik healoerke mei dit echtpear wat al hast 50 jier dwaande is mei it spyljen op ynstruminten dy't se sels makke ha. Werklik fan fan alles meitsje se wat: op in skistok en  in húske ûntstopper fluiten se komplete lieten en op it poadium makken se mei wat handichheid fan in winterwoartel in fluit.
De prachtige humor fan Herman soarge foar in soad ynteraskje.

Joris Linsen & Caramba haw ik te koart bij west om wat fan te sizzen. Ik haw begrepen dat it prachtich wie.
Myn oandacht gie út nei Chris Kalsbeek. Mei syn harp en syn folle stim mei ik him graach Ierske lieten sjongen heare.

Streksum wie wer sa'n nije band (foar mij) en dêr haw ik mei genoegen  nei heard.

Op ien of oare wize woe ik Pieter en Jens net misse.
Wêrom wit ik net want ik hie der noch nea fan heard.
It wie in prachtich optreden.
Twa jonges dy't foaral Mumford & Sons yn in eigen jaske stutsen hiene. Oandwaanlik om te sjen hoe't sy dy prachtige muzyk fan dy Britse band spilen. Gewoan yn it Ingelsk, sadat wij it ek noch meisjonge koene. In hichtepunt dit optreden.

Doe wie it tiid foar Thea en Foeke. Mochten jim fan Doede Bleekr hâlde dan stiet jim dit ek wol oan. Lekkere platte teksten en in healoerke is sa moai as wat.



Bacon & Bones wiene de lêsten dy't ik seach. Lekkere muzyk en soad entûsjasme op it poadium. Spitich dat yn dy seal it lûd wat dof oanhearde.

De ôfsluter, de Tsjoch Flying Hot Country Band haw ik in kertierke oansjoen mar bij sa'n samling fan muzikanten haw ik altiten it idee dat it de measte wille jout oan de minsken op it poadium.

Tsjoch yn Wommels hat mij bêst foldien. It kin om mij wol er. En sa fit as wat.
Mei de frou efter op it pakjedrager nei hûs fytst.
En dat wie al hiel lang lyn want pakjedragers binne oars net bedoeld om minsken te ferfieren.


Geen opmerkingen: