Op 21 jannewaris 2011 skreaun ik dit ferhaaltsje oer in ferlern stikje fytspaad.
De kop hie doe ek wêze kind: it ûnnoazelste stikje fytspaad.
It leit bij de Burchwerterhoeke. It is amper 80 meter lang en der fytst nea immen op.
Nei myn miening tsjinnet it gjin inkel doel en fuorthelje hie net ferkeard west.
Grut wie myn ferbazing okkerdeis, doe't ik seach dat it paad net fuorthelle is mar opkreaze.
Fan trije tegels breed nei mar leafst acht tegels breed.
Der kinne no twa minsken elkoar ynhelje en tsjinkomme.
De kâns dat soks bart skat ik op minder as nul prosint.
It paad is noch wol like lang.
Amper 80 meter.
Mar wat docht dy bult dêr yn de midden?
Je soene hast tinke dat de tegels op wiene, mar dat sil net sa west ha.
Dan hiene se bij de gemeente (?) wol ien rige minder dien.
It probleem is in daam.
80 meter en dan op de helte in daam.
Om foar te kommen dat de tegels troch de earste de beste trekker mei wein út harren ferbân wipt wurde, is der in trochgong makke dy't mij gelyk oan it ferske "bij de púndyk del" tinken docht.
Wat in kreative oplossing.
At je dizze hobbel ien kear nommen hawwe, dan witte je dat je de folgjende kear de dyk wer del gean. Graue stiennen en fyn grint, ik kin amper sitten bliuwe op myn lisfyts.
Mar wat glinstert dêr sa as ik de sinne der op skinen sjoch.
Dat sil dochs net.....
Nee....dan sil dochs gjin glês wêze.
Ik fyn ien stik, twa stikken, trije stikken en ik sjoch der noch folle mear.
Ik hâld op fan sykjen.
Ik bin gekke Harry net.
Dat binne de lju dy't dit betocht ha.
Dy't dit dien ha.It is gewoan in skande.
Myn oprop oan alle fytsers: gean net oer dit paad, want sels in Swalbe bân sil dit net trochstean.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten