hat it betiden drok mei de kealslach fan it plattelân.
Want beammen en strewelleguod
meie net te heech, te grut en te wiid útgroeie.
De gemeentemantsjes ride rûn
yn harren giele autotootsjes
en at se wat sjogge dat net past yn in keal lânskip
dan wurdt er al gau aksjes ûndernommen.
It wurdt oars at it paad
wêr't it strewelleguod hinderlik foar fytsers is
net berikber is foar auto's.
Sa as oan de Boalserterfeart
flakbij de mûne.
Op trije plakken beamkeguod
dat bij in hurde súdwestewyn echt foar oerlêst soarget;
sels op myn lisfyts moat ik dûke.
Trochjaan oan de gemeente liket mij gjin goed plan,
foar je it witte wurdt alles der wei helle.
Snein fytsen wij der wer lâns
en seagen yn de fierte al immen drok dwaande
de takken der wei te knippen.
Selde argewaasje as ús
selde gefoel om net te beljen
dus sels aksje
It sjocht er kreas út no
en it hat hiel wat koordinaasje en wurk besparre
foar de amtners fan ús fierstentegrutte gemeente
Moai dien Nico!
It idee is no
dat ik in takkeskjirre meinim at ik te fytsen gean
neist in feger om it glês op de dyk op te romjen
want dat jout noch mear argewaasje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten