yn de Ljouwerter Krante fan juster,
de Slachtemarathon mag niet overladen worden met vertier,
"Der binne ek plakken dêr't neat is as it lânskip.
Dêr kinst gewoan de fûgels hearre."
Dat binne wurden út myn hert,
betocht ik fannemoarn betiid
doe't ik in diel fan de Slachte fytste
Ik hoop yndie ek dat de rinners oandacht ha
foar it gewoane byld,
mei âlde monuminten
foar it gewoane lûd
fan kij dy't wer bûten rinne meie
(of moatte, foar in fatsoenlike molkpriis)
foar it prachtige lûd
fan de skriezen yn de buert fan Murk syn fûgelparadys
De Slachte is in monumint,
it fytsen dêr ferfeelt mij nea
en sa sille rinners dat hopenlik ek erfare
Hoewol,
wat wol ferfeeld oan de Slachte
dat is de nepko
en de nepljip
yn de buert fan Swarte Beien
dêr kinne om mij
wol wat pakken hea foar setten wurde
