Op myn frije freed is myn earste loopke moarns meast nei de bakker. In dei begjint goed mei farske bôle bij de waarme bakker wei. Der is rom ferskaat en as leafhawwer fan bôleguod is it alle kearen wer dreech om wat oars, wat bijsûnders mei te nimmen.
Sa ek hjoed. Myn each foel op in moaie rûne bôle. In kaartsje derbij dat it wat bijsûnders is en dat wurket blykber bij mij. Mei wat oar lyts spul kom ik thús. Lis it spul op tafel en krij de skrik te pakken. Bin ik der dochs wer ynrûn. Hie ik mij sa foarnommen om net mei te gean yn de oranjegekte, om op gjin inkele wize te toanen dat ik mar iets ha mei oranje, kom ik thús mei in gewoane Vikorn bôle mei oranje pitsjes der opspuite. Hoe koe ik sa sliepperich wêze fannemoarn.
Ik sil de kommende dagen der kop der better bij ha moatte. Gjin woartels en gjin sinasappels, mar foaral gjin beessies, slingers, sjalen, petten, toeters en sjurtsjes meinimme.
De bôle wie lekker en ik sjoch dat mei in unike koade der ek noch wat te winnen is. "In klinik foar it hiele team mei âld ynternasjonals". Dat liket mij wol ta foar ús as feteranen fan SDS. Dogge wij gewoan ús swart-wite tenue oan.
Oh, ja. At jim dizze dagen immen rinne sjogge yn in Skots sjurt dan bin ik it. "Dy dogge net mei", sille jim sizze. Dat klopt. Mar ik doch ek net mei oan dy oranje gekte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten