Op it binnepaad yn de buert fan Tritsum moast ik fannemoarn in oanfal fan tal fan fûgels trochstean. Op harren eigen wize wiene se dwaande harren nêst te beskwermjen. Se hiene de muoite besparje kinnen want ik hie gjin kea yn it sin. Nee, myn tinzen wiene mear dwaande mei sneon. Nei it keatsen en it fuotbaljen west.
Mocht der noch twifel wêze wat ik leuk fyn dan is de twifel no fuort. Haadklassekeatse froulju en manlju; heger nivo kinne je net krije op ien middei. En dat waard foar myn gefoel in lange middei. In sfearloas barren. Wat famylje, in ferdwaalde taskôger en de ferplichte sit fan de karmasters. It oansjen fan it fjild die it ek net goed. At se yn Bahrein keatsfjilden oanlizzen dan sil dat der sa útsjen. En ien ferkearde beweging fan in keatser levert gelyk in blaue kaart op.
Wat wie ik bliid dat it healwei fiven wie. Op nei it fuotbal. De heale bekerfinale fan Sneek WZ en HSC 21. Grien gers al is dat keunst. Mar wat in striid en wat in emoasje. En wat in finale. Lêste minút it winnende doelpunt. Ik wist it wol mar it is no nochris befestige. Ik bin hielendal útkeatst. Ik gean der allinne noch út ferfeling hinne. En om myn sosjale kontakten wat te ûnderhâlden.
En sa fyts ik rjochting Tsjom en harkje nei Runrig: Hearts of Olden Glory.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten