Doe't ik lyts en jong wie,
sille myn âlden fêst it finansjele foardiel hân hawwe
bij de yngong fan de iene of oare boarterstún
(it wurd "pretpark"bestie doe noch net)
ik foel yn de leeftydskoarting
Doe't ik sa tusken de 15 en 25 jier wie
en mij kulturiel oan it orientearjen wie,
liet ik myn CJP pas sjen,
it Kulturiel Jongeren Paspoart
soarge foar koarting
20 july 1980 wie it dien:
26 jier
ik foel net mear yn in leeftydskoarting
Yn de jierren dêrnei
bin ik der net mear mei dwaande,
leeftydskoarting?
dat is in "fier fan myn bêd sjo"
dat is foar âlde minsken......
Op moandei 9 novimber 2015
wurd ik "pynlik" konfrontarre
mei in leeftydskoarting.
Ik stean mij myn sweager bij de intree
fan it Beatles museum
yn Liverpool
Ik betelje 14.95
yn pûnen,
want ja,
wij binne yn Ingelân.
Krekt at ik ôfrekkene ha
sjocht it famke mij noch in kear oan
sjocht nei myn sweager,
dy't wat jierren âlder is,
en freget dan oan mij: "you are sixty?"
"Sixty-one"sis ik suver grutsk,
"you paid too much,
for you it's eleven pound fifty"
De sjef moat er bij komme
want om 3.45 pûn werom te beteljen
fia de pin
is net iets wat it fromminske
noch ûnder de knibbels hat.
Leeftydskoarting dus,
fanôf no
moat ik better oplette...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten