De lotterij fan de steat

Ik wol graach miljonêr wurde. Nee, net multimiljonêr mar gewoan ien miljoen. Ien miljoen op myn bankrekken. Dêrom doch ik mei oan de lotterij fan de steat. Al hiel lang. Miskien wol 25 jier. Ik haw der in aparte girorekken foar iepene. Dêr wurdt de ynlis ôfskreaun en dêr kinne de prizen mar op oer makke wurde. De betelling giet automatysk en je hawwe der gjin omsjen nei. No ja, gjin omsjen is te folle sein. Sa no en dan moat ik it saldo efkes oanfulle, want it miljoen is noch net oermakke. De hûndertûzend, de tsientûzend, de tûzend en hûndert ek net. It maksimale prizenbedrach wie tink ik in kear 50 euro.
De kâns om in priis te winnen yn de jierren 2000 oant 2007 wie ek net sa grut, sa hat bliken dien út in rjochtssaak.
De dielnimmers binne doe foar it lapke holden. Der waarden prizen lutsen mei alle nûmers dy't der mar wêze koene ek at it lot net ferkocht wie. En dat lêste wie doe seker it gefal.
In oantal minsken hawwe dit bij de rjochtbank oankaarten en hawwe gelyk krigen. Sij krije heechstwierskynlik it jild werom. De prizen sille se dan ek ynleverje moatte.
De stifting Loterijverlies springt foar al dy minsken dy't ek dupearre binne yn de bras.
Onamelde, in ynskriuwbedrach betelje en dan in grutte kâns dat je it ynlisjild werom krije kinne.
It is net hielendal wis, it bliuwt in gokje mar dat is mei de Steatsloterij dochs sa.
Dit ferlies kin der ek noch wol bij at it net slagget.