Mei Kryst rinne de tsjerken (relatyf sjoen) fol. Raar is dat. Minsken dy't it hiele jier net in oerke yn de wike útlûke wolle om nei tsjerke te gean en dat op Krystnacht ynienen wol dogge.
Wêrom soe dat sa wêze? Wolle se miskien sjen litte dat se der noch wol bij heare? Fine se it sa bysûnder gesellich dat se it net misse wolle. Of is it gewoan de tradysje dy't heechtij fierd.
Tradysjes dêr bin ik sljocht op, derom bin ik mar net gien.
Ik fûn op ynternet in liet dan Johnny Cash. Hij beskriuwt dêryn it bidden fan immen dy't noch libje wol en dy't noch nea bidden hie. Dy't ek net tocht hie dat er ea bidde soe.
Soe it sa wêze dat wannear je de striid tsjin de dea stride dat je begjinne te bidden? Ek al ha je der nea folle fan witte wollen. It soe kinne. It is yn alle gefallen in prachtich liet wurden. En in moai gebet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten